մեղադրանքների վրալ» \,ա անդադար ձգսաւմ էր նոր և նոր բարեկաբգութիւնների հասնեի չէր բավականանում քչսվք աեսնելով որ դես. շատ և շատ գործեր կան կաաարելու։ 1862 թուակսԹփ դարնան ը Մանչէսարում մի ճաոի մէջ նա մեղադրում էր ժողովուրդը, որ սիրում է անշարժ մը նալք «վերջին աարիները — ասաց նա — տեղի ոսնեցան նշանաւոր փովէոխութիււններ։ Երկրի քաղաքական տորամադրո» թիւնը ա լժմ այն չէ, ինչ էր աոօսք։ \եթ արդիական քունը կարծես աիրել է սրսբլամենաին և ժողովրդին։ (յււ այս ասում եմ ոչ առանց վշաի։ Իս խօսքերի ճշմարաութիւնը հասա ատելու համար ես կարող էի շատ հարցեր օրինակ բերեի բայց կը բավականանամ միայն մէկսվ։ Ես ալստեղ խօսում եմ իմ անունից յ լալանում եմ միայն իմ անձնական կարծիքը և ոչ աւել։ էս ուղում եմ մտանացուց անել ընարողական րէֆօրմի հարցը։ դժուար է ժխաեի թէ այդ հարցի վերաբերմամբ դո լոս թիւն չունեն լեթ արդի ալի անկասկած նշաններո )
Ֆրանսիական նշան աւ որ Դորիլ և գրսղ \ուի Փլան ահա ի՛նչ է գրում այդ իէօսքերի առ Իթով. կասէք
կաոավարութեան այս անդա մի մասին որ հրապարակով)
հանղիսալսր ժսղովի մէ, 2. ,ո Ի ՂՂա9
մ սւնքով է
յիշաաակում ժողովրդի քաղաքական անէոարրերութիւնը, համարեա լանդիմանում է ժողովուրդը։ Նրա քաղաքական ձ սլլա թեան համարւ նա կը կամենար ՝աեսնել այդ մողռ
