մետ ականութեան մասի՛ն չէ, ալէ մի ցևղի առս/նձնակատուկ բնաւո րութեան հետ՛ զ ուղ աիաստֆւ.նուած մահմետականութեան մասին։ Թիրքնրը ոչ 2հեդկաստանի հեզաբարոդ մահմետականերն ենք ոչ \Տիրիաւի \\ա լադին և ան ասպետները և ոչ 1)ւանիակի քաղաքակիրթ մաւրերը ։ Սկսած ակն սև օրից3 երբ թի գրքերը աոսաքին անգամ մտան էւրոպա մենք տեսնում ենք նրանց մէջ մարգկակին մի հասարակութիւն՝ որ մարմնացնում է մարղկու թեան թչեամուն։ ք\ւր որ գնացել են նրանք ի րանց ետևից միչտ թողել են մի լալնատարած աբիւեաներկ հետք։ և ուր հասել է նրանց տիրա պետոլ թի,ը 1 այնտեղ ան հետացել է քաղաքա՝ կրթութիւն ը։ Ամեն տեղ նրանք եղել են ներկա յա ցուցիչ ոյժի վրակ կենուող կառավարութեան, բացասելով օրէնքի վրայ հիմնուած կառավարութիւԱր։ Աքս կեանքում նրանց միակ ղեկավարը։ Անկողդողդ ֆանատիկոսութիւնն էրֆ իսկ հանգերձեաչ կեանքում գրա վարձատրութիւնն էր զգա կաս իրական գրաիտտը
«՜նրանք եղել են ահռելի մարմնացումն գինուորական ոկժի։ \ֆրանց հետ աուաք էր էս աղում Աստոլծու պատուհասը և սպառնում էր ամբողք կւրոպակին։ Նթէ նա կանգ աոյաւյ և ակն ոչ թէ միք ակլ մի քանի անգամ։ Ակգ եղաւ չնորհիւ հերոսութեան ակն եւրոպական ազգի, որ ապրում էր նոկն ակն երկրներում, որոնց մի մասը ակժմ գար
