Այս էջը սրբագրված չէ

<մար։ քհաճաի§ 1։ա կրկնում էր էր երեխաներին։ 4\քէ գործ, երթ մի անդամ սկսուած էճ պէաք է տանել մինչև վերհլ» լաւ թէ վատ։ Բայց պէաք է վերկացնել։ Մթէ լաւ ես աարել գործը մեծ բա լական ու թիւն կը ղգաԱք երթ նա կը վերֆանաի իսկ վատ աանելը խրաա կը լինի, որ միւս անգամ չը կըրկնես նորից»»

էւ ահա ալդպիս Ի Կրթ ու թեան հեաեանքը ։ Երբ հ\իւիամ դպրոցում գիշերօթիկ էր։ էր համար սովորութիւն էր դարձրել ամեն օր ոաով 8 մղոն աարածութիւն անցնեի և երրէք չէր վերադաոնում։ մինչե որ չէր անցնում այդ աարած՜ութեան դոնէ կէսըյ հաճախ անձրևի, ձիւնի և քա՛մու ժամանաԿ․ \քի ալլ օրինաԿ․ Պատանեկ ութիսնից մինչև խոր ծերութիւնը նա աուաւ օաեան ժամի \\իԹ մինչև 2ը զբազւում էր իր գրքերով, ե ոչ ոք չէ աեսեէ, որ այդ ժամերին նա պարապ ,էինխ եթէ, իհարկէք աանն էր դանւում և հիւանդ չէր։ էլ զարմանալին այն է,, որ այդ աչխաաասիրութիւնը միմիայն կր թոլ թեան հեաևանք էր և ոչ թէ անհրաժեչա հարիքի պահանփ որովհետև Գլադստօն իր ամբոզհէ կեանքում ապահովույած էր և չը գիտէր թէ ինչ է չքաւորութիւնը։ հարկաւոր էր այդ լամաոյ աոկոլն աչխաաութիւնը, որ նրա մէ, հասաաաուէր երկաթի կամք, մի անխ ախ տելի հաւաա դէպի իր ոլժերը, իր մտքի քսնկախութիւնը, որը չէր թսԱ տալիս նրան են

է