չը նայած որ \\վէքսանդ ր կայսրը ա մեն ա կտրուկ և հանդիսաւոր կերպով հայտարարել էր աչխարհի առ.աք դ թէ Ռուսաստանը ղէնք է վերցնում միմիայն քրիստոնեասերի ազատ ու. թ և ան համար» ՚ Գլադստօնի մարդասիրական աղաղակները խլացան անդլիական չօ վինիս աների բարձրացրած ահագին աղմուկի մէք» Ռուսաստանը պիտի գրաւէ Կ։ Պս լիսը, հոքր Ասիանք իսկ ղա վաանգ է սպառնում հնդկաստանին աւելի լաւ էդ որ քիւրքիայի ։ ո—ո միլիոն քրիստոնեասերը խորովու են դը
ժոխքի մէքդ քան անգլիական տիրապետութիւնը 2հնդկաստանում վտաԱգուի» հկսպէս էր մտածում հիկօնսֆիլդդ և Ահնգլիան ծափահարում էր նրան։ քիէրքիային մեծամեծ խոստուաքեեր արուեցին Անգլիայի կողմից, և պատերազմը անգլիական միջոցներով չարունակուեց։ Հայց իզուր» 1877 թուի վերքում քիւրքիան քարդուած էրդ և թիւրքաց արտա քին գործերի մինիստրը գրում էր \օնդօնի դես պանին ստորին մեծութիւն սուլթանըդ կամենալով վերք տալ պատերազմին դ որ այնքան ծանր է կռուոզ կողմերի համար։ Վճռեց դիմել նորին բրի՜ տան ական մեծ ու թեան կաոյավարութեան է որ միշտ ՜ իր բարեհաճ հոգատարութիւնն է ցոյց տուել Սեր պետութեան անկախութեան և անձեոքնմխելիութեան նկատմամբ դ մի ս Կպբ ունքդ որի վրայ հիմնուած է մեր քաղաքական գոյութիւնը» ք\ւստի ։ Առ.աք արկում եմ ձեզէ պ». դեսպանդ մեր օգոստա
