քոաբանը։ \որտակուածէ ղրգնած ծերունին ա Աես 1ր կար։ ՜հյԱքոարսԹից դանդաղ կերպով վեր էթ կէ/եում բարձրահասակ մարդը։ Ակբուող աչքերով։ էենուեց երկաթապատ արկղին , որէ մէջ պահռում են համայնքներին չԱորհուած հրովա րաակնե» րըֆ սիւնացալ իալֆուրից բարձրէ ձգուեց և սկսեց իէօսել մէ սրբազան լօւութեան մէք։ \քենք չաա. չէինք լսում թէ է ասում ա յ և մեզ հար
կաւոր էլ չէին նրա խօսքերը։ ՜նրանից զալիս էբ խօսքից աւելի խոր մի բան և թափլում էր մեր մէք« մենք զգում էինք ա(ն ինչ նա էր զգում։ (ս մեր մէքն էր գցում իր ոգու խո րհրդաւոր սերմերը, որոնք բսնում էին իրանք իրանց լ զարգանում էին մեր հոգու մէք։ Նրա ձայնը, որ սկըգքբյ։ւմ պա ոյա լական էր և. խուլ հետզհետէ ուժեղ և քաղցրահնչիլն էր դառՂ ում և լցնում էր ամրոզք բարձր դա հ լիճը։ ֆայց բացի ձայնից։ դահլիԿւտրեւ էբ Դ ինչոր ոլժյ մեծ հոգու պայթիւնը։ Մարդարէի աչքերը այրւում էին, դէմքը բոցավառուած էր։ \ֆպիտակ մաղերը ցցուած էին անկարգ» ՜\յա ուժեղ չարժուՁեեր էր գործ ու մ իր ա ձեռքով և ցուցամատը ուղղում էր դէսքի ւգ ու» բըֆ որ կուչ էր եկել և ան հանգիստ չարժւում էր նստարանի վբայ։ քւում էրյ թէ Գլադստօն հարսայածում էր նրան նիզակով։ Ան դի ման ութեան փչչացոզ խօսքերը զարնւում էին նրա դեմքին
։ » իբրե մտրակներ։ Էլ ա մենք ի համար պարզ էրք
