Այս էջը սրբագրված չէ

մեսա կարգովդ ինչպէս կտակել էր հան գուցե ալը։ Հացի \գէնբուրգի և գուբլինի քաղաքապեւոներից։ հէեացած բոլոբ հանդիսականները սև հագոլստուլ էին։ Ուէլոի պրինցը, էօրկի գոլքսը, մարկիզ Աօլսբիւրի, հալֆուր, լօրդ քօգբէրրխ լօրդ Կիմբըրլէի սըր հարկօրա կանգնած էին դագաղակիր կասքի անկի լեներ ու մ և բռնել էին նրա ծոպերը։ Վիկտօբիա թագուհու, ներկայացուցիչների ետևից գալիս էր Ռուսաստանի ներկայացուցիչ բարօն \\տաալ դ ապա \ւտալիայիք Դանիայիդ հյվեդիայիդ բելգիայի թագաւո բների և լօլլանդիայի թագուհու ներկայացուցիչները։ Դագաղի աֆ կողմին կանգնած էին լօրգերի պալատի անդամները, ծաի» .կողմինհամայնքների ժողովի անդաաԹերը։ Սրսժշտ ութիւնը նուագում էր հեթհօվէնի և հյու բէրտի թ աղման Քւլերգը։ Ապա երգուեց լատինական մի օրհներդէ որը հեղինակել էր Գլադստօն։ Ասաց ութիւնը կատարում էին նէնտրբէրիի արքեպիսկոպոսը և ք\ւէսամինստրի աբբահայրը։ Ամեն» քը իտռրապէս յոլզուած էին, և երբ հասաւ հրա» ժեշաի ժամը։ շատերը չը կարողացան արտասու պահել։ §աք արտասունք էր թափում մարկիզ օ։ Լսլփւրի, որը հա գիլ էր կարողանում ոտքի վրայ Ալալ։ \աց էին լինում նաև հալֆուրյ հարկօրտ և քօզրէրրի։ քէ՝է հակառակորդների և թէ կողմնակիցների վիշաը անկեղծ էրէ սրտագին։ Անգլիական ՜ազդը իր մեծ մարդու գերեզմանի առաֆ ցոյց էր