ազդերի բարօրության էքՏաքաիըաաի ա1ա<։ Աութիւնը ։ ՚՚քռ ՝1215 թուակահ ին ժո ղովուրդ ը՝
, ։ I՛ է1 է1, »1Թ ո ոէէՕէԱ ։։ V <։ V։ ՝
կռ րւ ալսռց իր աս բար ո լա դա ս, դաա ս բոսսոլալ
թաղէսւոր քԹոհհհւետնՊյէս դէէ, և զ3,ի ոքմոք
թ, ս; «էV յ ՚ ՚ւլէ <4՝ ՛ ՝ ՚ 4 ։ , ր հ էս՝1, ք.1՜ « I. » հ։ հա րկադրսց սրաս սաՏսսանագաղսլ իր իրաւուոք
նն ՛իր է հրաաարակուեց ՚ սքանւութիւքէերի մեծ հրովարտակը», հր ասում։ էր)հթէ ոչ ոք չէ կարէձղԹերբակայուԹի բսքնա արկուել յ սֆստտժֆ տուգանքի2թարկուճլ առանց ղաաար՚ււհյի ՛և օրինականւհճռիտ հլլդսկիսով աեհաաի անԹնաւորութիւն՝ը ազաււումս էր աիրհ՚վիէ բոևնաւորի կսմա լակս/էւութի լնն՝ճր ից ։ քԹաֆի դրանի՛ց նոկն հրովարտ՛ակը սահմանում էր և այն ԿարԴը, ր թադ/աւ՚որը իրաւունք չունի ժձ՝դովրդից ծաիաեիի փոդ պահանֆեէ առանց ժձղոէէրդի հԱե րկա հա ցուցի հնե րի հօ, մաճալն ութեան ։ Ա1ս» տեղից առա, եկաւ պարլա մեն ձձը։ Ակզրհւմյ ի հաթկէ ք/. իշխաններն ու ա՝ղ/ուա1լ աններն էին կազմում այն ժողոէք ր, որիտ թագաւորը 3աիյս ե՛րի թոլլաւութիւն էր ստան ում, քալց հետղհետէ ժողովուրդն էլ մասնակ՝ցնէւքւքիւն էր ընդունում ադ սահմսյնավւս/կոհը ժողովգհրում։ Սակալն ան՛դ լի ական թագաւորնե՚րըհեչտութեամբ չը համաձսյնուեցան ղրկուել իր3ձ՝ց։ Իրաւոլնքներից։ շնորհուած արաօնութ ի լններ՝ը սմի քանի անդամ ֆնֆուեցան , բայց ժողովուրդը չը զիֆեց
իր Իր աւու նքները։ 1264 թուին հենրիկոս գ թա
գաւոր ը որ չէր ուղում տեսնել իր իշիէանո. թիլ նը սահմանաւիակուաՏ՝ կռիւ մղեց իր հպաաակգ/եհ
