րե կա մական կապեր հաստատել կաթուիկների հետ» սաութիւններ ը ձայրայեղու թեան հասան մանավանդ 168, թուի ապսաամբութիւնը հնչելուց յեաոԿ․ Լրամայուած էրէ որ մինչե 1698 թուի մայիսի \ը բոլոր կաթոէիկ արքեպիսկոպոսները, եպիսկոպոսները և այլ բարձրաստիճան հոգևորականները ընդ միշա հեռանան իրլանդիայից, որպէսգի կա թո1ԻԿ եկեղեցին ինքն ըա ինքեան էքերանար։ Երբ կըաէեոնէին երկրռւմ »/եացած քահանաները» \նքսորուոալհերից նրանք , որոնք կը համարձ ակ ու էի՛ հայ րենիք վերադառնալ։ Ենթարկւում էին մահուան պաաժի» \քանր պատիժների և տուգանքների էին ենթարկւում նաև նրանք, որոնք կը թագցնեն աքսոր ոլոգներին իրանց տներում» 0տարերկրացի կաթուիկ հոդեորականութեան խիստ արգելուած էր՜ Իրլանդիա մտնել» \ձյնտեղ կարող էին դոյութիւն պա հ պան ել այն փոքրիս թիւ ծ ի» ական քահանաները, որոնք ներկայացնում էին 50 ֆունտ ստեր լինդ գրաւականյ պարտալորւում էին երբէք դուրս չը գալ իրանց համար սահմանուած վիճակներից և քահան այագործութիւն անել միմիայն այն տեղե րույր ուր թոԱ էր տալիս կառավարութիւնը» Տհանգահարութիւնը և կրօնական թափօրները, հան գէս ները անպայման արդելուած էին դրսում դրած հրաշագործ պատկերներըյ խաշերը, այլ և սուր բերի գեբեղմանները հրամայոլած էր ոհհչացնելյ իսկ նրանց, որոնք կը համարձակածին ուխտ գհահ պէտք.
Էջ:Գլադստօն.djvu/63
Այս էջը սրբագրված չէ
