թէ մաւմռւքի մէք, կաիւբ հին կա,բդերի դէմ, արաԱք, տաիպիտի քաամտասաթհամք դրկել էի թապարը Ա ադաԿպանաաալականնելաը։ փրաայ հարց դարձաաա
Արմտա.ա.կա.՝խերը, չր ա,քա։ Ար շաաա փաքյոաթիս էին՝ խայանդալխ միքացհխրի դիմեցին, արպէս Ղի մազավրդա,կա,ա։9՝Ա, ա,ք միաաքչ, թէ յդէաք է փախել ընաւրաւթԱա՚ն կաարդխրր։ 1816 թոափն (լնք շիայում աաաաեարական հդնաաամամ ոկըաաուեց. գործերը կաաեդ աաաաա.ան Ա սվ ոաարաաածաաայեց» Անյգործ աԹաց»աած րանուոբների աաահագին րադմութիւնը անկարդութիւններ էր անաաայմա կարծելով թէ գործերը պակաոել են ս»ն այն ադաաոճաաւսվ, որ նոր շոդեշարմ ա/եքանաներ են դուրս եկել բանուորներր աքի քան է աեզերոլյէ փշրեցին մեքենա ներըա դրանով ցաւին դարման չէր կարելի
անել» ՜ձիշա էդ 1780 թսփականներից սկսած։ Ան
դլիայում մեքենան խլել էր արհեսաաա.որի հացը, աասասհ բերելով գործարանական կեանքը. ձիշա էք գործարանները սարկացրել էին աչիաաաասոր դասակարգը, մացնելսվ նրա կեանքի մէջ ան բարոյականով թեան , ծանր աշիաաոա. թեան քայքայիչ դըժ բաիաաոէթիւնները. բայց կաափւ. մալելով մեքենանե» րի գործարանի դէմճ բան ոայո ր ը չէր կարոդ վերացնել նրանց և վերադաաանալ հին դրութեան։ երբ ծեաաքի աչիաաաանքն էր աիրոայէա գործարանները անհրամեչա կարիք էին գարձելէ բադմա՚նում էին զա րմանալի արադութեամլա» էր
