Էջ:Գրական քննադատական երկեր, Նիկոլ Աղբալյան.djvu/129

մնում էք. այնտեղերը ոչ մի մահկանացու չի կարողանալ նրան հետևել, նա մենակ է իր .«վէրքերի» հետ , անընկեր • • • Գ * Որո՞նը են ոյյդ սառը բարձունքները դ անորոշութիւն ու միայն ու թիԼն։ իք ո ս սա ո վան ում ենք , շասւ Էլ պալազ ու որոշ չեն լ> Հասկանոլմ , թէել ւսհա քանի ամիս է կանդ առած՜ մտածում ենք ել շարունակում ենք մւոածել։ Երր րանաստեղծ՜ը կտրատում է ըոլոր թելերը , որոնցով նա կապուած՜ ( ժոդովրդի մեծ սրտի հետ^ երր ա յ ք եւս մոդովրղի կամ շր ^ա պա տ ո ղն ե ր ի ձայնը շի ցասնում քերթողի ա– կ ան ջին , ո ը ո ւյհ ե տ Լ ւ նա շատ է հեռանում ու վե րանո ւմ . երբ նա , թւում է թէ , քաա քյ է ան ում ամէնքի առա ջ իր հող ու ծած՜կուած խոր¬ շեր ր դ իր ցաւն ու կսկիծըդ իր վէ ր քե ր ր աձ1 ^ԼՍ մենք շենք կա¬ րս ղան ո ւմ նրան ** աս կանալ ^ ե տեւել շի լի*1ւում նրա թռիչքին. Լ լ. ոչ միայն անմիջապէ ս , սրտաԼ շենք ըմըռնում նրան 1 այլ եւ երեւա– կայութեամր • մտաէին նոյն իսկ թափանցել նրա հողին անհնար է ղառնում մեղ համար • ինչ որ ձայներ են լսւում «րրչ այս աշխար^իցքի , ինչ որ տանջանքներ > որ իրական կեանքը շի ՝» ա ս ցն ո ւմ դայլ մեկու¬ սացածդ ուրեմն եւ անձուկ հողեկան աշխարեր դ որ մերինին նման չէ • ղ րա համար էլ համաղղալն ու հասկանալր ոշ միայն ղմուար դ այլ եւ անկա րե լի է դառնս ւմ . . . Այդ տարօրինակ ձայների խուլ արձադանքր լսւում է նրա յիոքր ինչ հասկանալի ոտա նաւորներից մէկի մէջ* Տ իեղեըքի պերճ հիւսուած քն եմ • է*մ մէջ երկինքն է երդում դ Ոոնկւում է սիրոյ հրդեհն դ տի հեղեղն ա ղմկ ւում . • • յ*՞նչ է նշանակում <ձիմ մէջ երկինքն է երդումէդ կամ ես <(.տիե– դերքի պերճ հիւսուածքն եմքի • * • Բանաստեղծի երդերից մի քանի կտորներ իրար մօտ դնելով կարելի է հանել մի շարք մտքեր Տ յայտնի համակարգի տսւկ դնել նրանց , եւ մի իւրատեսակ աշխար հայ¬ եացքի հիմունքներն արդէն պատրաստ են : Բայց այդ աշխար^այ– եացքն ամրոդջով ին առածդ որքան պարղւում է ^Երդերից ու *է ր– քերիցֆ դ հակասում է թէ գիտութեան , թէ աոոդջ դատողութեան եւ թէ մարդկա լին՝ բնական դրութեան մէջ դտնուող խելքին ■. Այգ - 96 -