Էջ:Գրական քննադատական երկեր, Նիկոլ Աղբալյան.djvu/155

Այս էջը սրբագրված չէ

այլ ինքն է բացառիկ, իր սիրտն է բացառիկ, ուր սիրածին կորուստը անբուժելի բեկում կըստեղծէ եւ խորին վէրք կըբանայ, որ թէեւ կը սպիանայ, բայց չի դադրիր կոտտալ եւ մորմոքիլ։

Ուխտած էի քեզ չտեսնել, կ՝ըսէ բանաստեղծն իր սիրածին, բայց նորէն հանդիպեցայ.

Քուրիկ վէրքս լաւ է հիմի. Մի սեւ սպի տեղը կայ : էն սեւ սպին սեւ ամպի պէս Աեւցուց դէմրը արեւի» Ու ման կուգամ սեւ շուըի պէս Ա արե* ր , ձորե*ր ամայի • . • : Այնուհետեւ բանաստեղծը կեանըին եւ աշխարհին կը նայի այդ սեւ սպիին տեսանկիւևէն եւ անոր պահուածբը կեանբին մէջ այդ սեւ սպին է , որ կ՝որոշէ • Ան բազմազան ելըեր կ՝ որոնէ իր վէրբէն ազատուելու - եւ. իր ոգեկան ողջութեան ու թարմութեան հասնելու եւ իր երդերը այդ որոնման հետբերն են տրոփուն : Նախ ինըն իրեն սիրտ կու տայ եւ կ՝ ըսէ իր սրտին • մի1 վհատիր % տանջութր յուսա* : Օետոյ վադանցուկ երազով կը մխիթարուի • դուցէ սիրածը յետ գայ է Այնուհետեւ անմխիթար լացով 1լ անցնին իր օրերը : Աշխարհը սա կայն կ՚երթայ իր կարգով• սիրածն ՈԼրիշյի ե՜ո ցին մէջ , իսկ ինբը մինակ ու մոլոր : Հը հեռանայ այն աշխարհէն ու միջավայրէն է ուր իր սիրտն արիւնեցաւ եւ կը թափառի լեռ ու ձոր ք օտար աշխարհ– ներ , միշտ մեն—մենա կ եԼ իր վ շտին հետ» սեւ սպին կր մռայլէ իր մտըին աչին ու լոյսը* Աշխարհը^ մարգն ու աշխարհը կր դառնան անարմէը» ամէն որ եւ ամէն վարմունյ» կը թուին կեղծ ու պատիր ( Ընկերը դաւադիր հ կինը՝ դրուժանդ համայնըը յանցապարտներու եւ խարդախներու հաւաըո յթ մը եւ մինչեւ իսկ տիեզերրը դաւադիր մարդու րախտին դէմ : Ասկէ կր ծնի յաճախանըը լիակատար մե– կուսացման եւ անվախճան թափառումի , որ աղբիլրն է հլԱբու Լալա Աահ արի) փերթուածին , իսկ աս՝ Ւր սրտաբեկ եւ սեւատես տրա¬ մադրութեան հոյակապ անդրադարձումը , իր սրտին սեւ սպիին շողշողուն փայլատակումը : ք՝այց բնութիւնը կ՚ապրի յարատեւ եւ ամէն նոր գարուն կը նորոգէ անոր վիրաւոր սրտին կսկիծն ու մորմոըր։ Ան կը փորձէ տառապանքէն ազատիլ զգայական հաճոյրին սպառելով Ւր կեանըը : Աակայն ինըն իսկ կը խոստովանի թէ - 1