Էջ:Գրական քննադատական երկեր, Նիկոլ Աղբալյան.djvu/448

Առ յսըան եւ ոչ աւելէ1** վերէն նայելիք՝ էրր ռամկէ դո՞րծ։ կր կարծեմ՝ . Հ իմն ական խնղէր մը ծեծուած է երկար % մեր դրա¬ կանութեան մէջ , վաթսունական թուերուն. փ է աՂՂԸՀ ^ա",“ մութիւնր մեզ հանեց աասնրէններորդ դարր էրր դէէ֊ղացէ , արհես¬ տաւոր եւ առեւտրական : Այդ գարու րն թաց քէն արհեստաւորը բան¬ ւոր դարձաւ եւ առեւտրականն արդէւնարերող : քիուսէոյ հայ մտաւորականութէւնր դարէ կկսերուն վերո յէ։– եալ հարցր այն էմաստով լուծեց > թէ ա(|(^|1 գիւղացին է՜ , էսկ երեւցաւ բանուոր դասր , բանաձեւը ճշդուեցաւ , եւ Ա1շ |սաԼՈ1Ա1 II11 դասակարգը ադդ համարուեցաւ : Արեւմտահայերու կարծէք ով, ագգը րովանդւսկ հսւյութ-իւնն էր իր րռլոր խաւերով եւ դասակարգերով : Մեր գարուն հայրենէքէ մկ9 չքացաւ ել առեւտրական ել արդէւնարեր դասակարգը , մնա– զէն բանուորն ու գիւղացին ել էրենց մտաւորականը էրր միակ մա– ոանդորդր Տայոց •>էն մշակո յթէ եւ նորէ ստեղծող : քիամէկ դասէ մշակածն է Աասունցէ *էալէթր ^ ռամէկ ճաշա¬ կով եւ մտայնութեամբ : Անտկրունչ դարերու մա ռանգո ւթ ի ւն է այդ> րայց ռամկի սլացած եւ անոր դրոշմով ու ճաշակով։ Այդ ճա¬ շակը ղեռ հիմնովին փոթուած չէ , ռամէկը անցած է քաղաք ել մտած գործատուն : Այդ նաշակր միւսկն է, որ կարոդ է համարուիլ սւգգային եւ հայկական : ք*ոլոր մասնակի մշակոյթ-ները , որ կը սսւեղ– ծըւին հայութ-եան մէշ , շեղումներ են այդ սւգգային եւ հայկական լայն նամթէն: Անոնք գասայէն են , թմրական եւ մէնչեւ էսկ ան¬ հատական: է*նչպկս քաղաքական հալ մարղու աչքր կը դառնայ Մւս– սէսէն է գրական հայ մարդոլ աչքը պկտք է դառնա յ Աասունցէ Ղ՝աւ - թէն , անոր յօրինուածքէն , ոճէն եւ լեղուէն % որովհետեւ այն է մի– այն էնշմարտօրկն աղւլայինն ու հայկականը : քէամկացո*ւմ սոոք ՚ րայց եւ հսւյսւցում, որովհեաեւ. ոա միկն է՜ հայը։ Աետոյ՝ ոամկացում , րայց առմամական , որովհե¬ տեւ ձաշակն ու ոճր սլէտք է ազնուանան , րայց զանզուածօրէն եւ ոչ թկ թմրակայէն կւսմ ղասային կերպարանքով : Այդ դանդաղ V Ր է է ս,յ ՝ Ր“՚յէք թ՚՚րար մատ ու *+ղօր* ատիկա պիտի րլլալ տեւական եւ ան քանդէ//, մշակոյթ մը^ ըլլալով համատարած եւ լայնաթոր : Նաթրարած ^ալթի մԷ9կն դուրս կու գայ հերոսական 7“ալէթր՝ վեհանձն , արի ել ազատ : է*մ կ Հայրենի կաթնաղբիւրէ ՀՈէ֊րր 1 այն մամանակ ազնուական հօր գօտին քառսուն պատ չէ տար - 415 -