Լ.ՇԱՆԹԻ «ՀԻՆ ԱՍՏՈՒԱԾՆԵՐԸ»
ԳՐԱԿԱՆ ԱՍՈԻԼԻՍՆԵՐ. Հրատ. էսաեան սանուց միութեան,
թիւ 1 Պոլիս, 1913, էջ 59
Պոլսի «Գրական ասուլիսներից» առաջինը նուիրուած էր Շանթի «Հին Աստուածներին»:Այդ բազմամարդ ժողովում Յ.Ճ. Սիրունի Համառօտ դծերով ներկայացրել է Շանթի գրական գործունէութիւնը,Տ.Չէօկիւրեան և Մ. մար վԵրլուծել են Շանթի դրաման, դոք.Ա. Բարսեղյան դիտոզութիւններ է արել նախորդ բանախօսների մասին, իսկ Գ. Խաժակ` իբրև նախագահ արտասանել է ժողովի բացման և փակման խօսքը։
Ընդհանուր առմամբ այնտեղ նոյն մտքերն են արտայայտուել Շանթի դրամայի մասին, ինչ որ մեր մամուլում: Հետաքրքրական նորութիւն է մեղ համար այն Հ անդամանքը , որ «Հին Աստուածներր) դրուած են 1909 թ՝ Երեւանում Զէօկիւրեան քննութեան է առ¬ նում վկաս ում յայտն ո ւած կարծիքները եւ շատերր հ ե րքե լութ մ իանում է ադարեանի գա քտնած կարծիքին, Շանթի դրա– ման մտքի եւ սրտի յաւերժ ական կռիւն է խորհրդանշում : Այնուհետեւ շատ աւելի րնդհ անրացնե լո վ այդ միտքը՝ բանախօսը հ եռու¬ նէ րն կ գնում , ասելու թէ ՀՆԼանահա լրր անշահախնդիր վերլուծման եւ եսամերժ մտածման նուիրուած մարդկութիւնն կամ որ նոյն կ՝ միտքը» : հխսկ Աբեղան - անիկա մարգ կային մեծաղոյն զան¬ գուածները վարող բնազդներուն է զգաց մանգ խորհրդանշանն: «Աանուկ մ րն կ մտածումը, մինշ տակաւին թիկնէդ եւ ջլապինդ Հսկայ մը՝ զգացումը : Երկուքն ալ սակայն մանուկը եւ հսկան ան¬ պարտելի են հ Այսպկս ալ ներկայացուցած է հեղինակը հ ք*անախօ– սր մոռանում կ սակայն որ Աբեղան ել Վանահայրն իրար հետ չեն կռւում , այլ հակադրուած են իրար
