— Եթե ձերդ ողորմածությունը, պարոն ասպետ, հաճի այստեղ իջևանել, դուք այստեղ ամեն բան կգտնեք, բացի մահճակալից։
Դոն Կիխոտը, տեսնելով, թե ամրոցի պետը ինչ ակնածությամբ է հետը խոսում (որովհետև նա իջևանատիրոջը ամրոցի պետի տեղ էր դնում) պատասխանեց.
— Ինչ էլ ինձ առաջարկելու լինեք, պարոն ամրոցատեր, ես ամեն բանից գոհ կմնամ, որովհետև ինչպես ասվում է՝
|
Իջևանատերը բռնեց ասպանդակը, և դոն Կիխոտը իջավ ձիուց մեծ դժվարությամբ ու ճիգ գործադրելով, որովհետև ամբողջ օրը բան չէր կերել։ Ապա նա խնդրեց իջևանատիրոջից, որ շատ հոգատար լինի իր ձիու նկատմամբ, որովհետև աշխարհիս երեսին խոտաճարակ էակներից դա լավագույնն է։
Աչք գցելով Ռոսինանտի վրա, իջևանատերը նրան բնավ այնպիսի երևելի ձի չտեսավ, ինչպես դոն Կիխոտն էր ասում։ Ձին գոմ տանելուց հետո նա վերադարձավ, որ հարցնի, թե հյուրը ի՞նչ կկամենար։ Այդ պահին աղջիկները (որ արդեն հաշտվել էին նրա հետ) հանում էին նրա զենքուզրահը։
Նրանց հաջողվել էր հանել կրծքի և մեջքի զրահը, բայց արձակել վզակապի կոճակներն ու հանել անճոռնի սաղավարտը՝ միանգամայն անհնարին էր։ Վերջինս կապած էր պարանոցին կանաչ ժապավենով և, որովհետև կապերն անկարելի էր արձակել, ապա մնում էր ժապավենը կտրել։
Սակայն դոն Կիխոտը դրան ոչ մի կերպ չէր ուզում համաձայնել։ Այդպես էլ ամբողջ գիշեր մնաց սաղավարտը գլխին։ Դժվար էր ավելի տարօրինակ և ծիծաղաշարժ պատկեր երևակայել։
Իջևանատան դարպասի առջև նրա համար սեղան դրեցին, որ զով լինի։ Իջևանատերը բերեց մեկ բաժին վատ մաքրած և զզվելի խաշած ձուկ և մի կտոր հաց, նույնքան սև ու բորբոսնած, որքան զենքուզրահը։
Դժվար էր չծիծաղել, տեսնելով, թե նա ինչպես է ուտում, սաղավարտը գլխին, երեսակալը բարձրացրած։ Նա իր ձեռքերով ոչ մի կտոր չէր կարող բերանը դնել և պետք էր, որ աղջիկներից մեկնումեկը մատուցեր նրան այդ ծառայությունը։ Իսկ նրան խմեցնելը ուղղակի անկարելի կլիներ, եթե իջևանատերը եղեգի մեջը չմաքրեր և մի ծայրը չդներ նրա բերանը, իսկ մյուսը՝ գինու մեջ։ Դոն Կիխոտը այդ ամենը տանում էր մեծ համբերությամբ, միայն թե սաղավարտի կապը չքանդեին։
Այդ միջոցին իջևանատանը մոտեցավ մի խոզարած և մի երեք-չորս անգամ փչեց իր եղեգնյա շվին։ Դոն Կիխոտը վերջնականապես համոզվեց, որ հռչակավոր դղյակ է ընկել։
Մի բան էր միայն նրան վշտացնում, որ ինքը դեռ ասպետ չի կարգված։ Նա համարում էր, որ իրավունք չունի արկածներ որոնելու, քանի դեռ չի պատկանում ասպետական դասին։
