ուրկե կը Հրաժարի մ՝ սիրե լյա ցս Հիշատակը միայն Հետս պիտի տանիմ մինչև Հետին շունչս պահելու պայմանավ։ Կը հարցնես ինձ թե ի՞նչ պիտի ընեմ եթե հ անկարծ՛ գերեզման են վերածնեի և բաղձայի սիրելք մտածել վերստին, երբ սիրտը սաստիկ կը զարնվի, փրկություն չգտներ է Կան վերքեր որ կը բուժին, զի մաՀածին չեն* իսկ որոնք որ մաՀածին են, ինչպես իմիններս, կը մաշեցնեն կյանքը սակավ առ սակավ, և վերշապես կոչըն֊ չացնեն։
Ամուսնության խոսք կընես երբ հրաժեշտի ողշույնը տվի . աշխարհիս։ Կը հարգեմ, կը սիրեմ Կոմսն իբրև եղբայրս։ Սիր֊ տըս միայն մեկ անգամ սիրեց, և այնչափ սիրեց որ մաշեցավ։ Կոմսն կը գտնա հիս Հավատարիմ Քոռինը, կուզե՞ս որ Հինքն գտնամ սիրադրուժ Տիգրանի։ Կը փափագեի նորեն Հարություն առնուլ, ՛ուրիշ սիրտ մ՛ ունենալ Կոմսին նվիրելա Համար, րայւյ ուղելր կարենա*լ Է արդյոք միշտ։
Արդեն մահվան պա տանքին մեջ դրվա ծ եմ։ եթե փորձեի զայն թոթափել, գուցե մնացորդ կյանքս ալ միասին կառնվեր։ Թողուցե՛ք զիս բախտիս, թողուցե՛ք որ իրացնեմ երազս, դու֊ ցե քիչ մի ժամանակ խաղաղություն կը գտնամ։ Եվ սակայն կը ներե՞ ս ինձ արդյոք քեղ խոս տ ո վան ո ւթյո են մի ըն՛ել, որ զիս ա֊ մոթահար կընե իմ աչացս առշև իսկ* լո՛ւր ինձ ուրեմն։ Կան վայրկյաններ ուր Տիգրանին անկեղծ դեմքն առշևս կը ներկա-յանա. խոսքերն, խոստումներն ականշիս կը հնչեն, և այն ատեն կզգամ որ սիրտս ներողամիտ Է յուր նկատմամբ, և կր պաշտպան ե մինչև անգամ զինքր։ Կր թւէի ինձ թե չկրնար դաղ՛ բիլ զիս սիրելե, և ոչ ալ ես զինքը պաշտելե։ Կը բանդագուշեմ, այնպես չէ՞ արդյոք։ Խենթ կը սեպվեի եթե զինքը պաշտպանեի և սիրեի յուր սև մատնութենեն ետք։ Ես նահատակ մ՝եմ, սակայն Համակրելի է ինձ ձեռքն որ անգութ Հարվածը տվավ սըր֊ տիս, կը կարծեմ ատել Տիգրանն, և կը պաշտեմ տակավին. թվի ինձ թե մոռցած եմ զինքն, այլ միշտ կը Հիշեմ, խույս կու֊ տամ իրմեճ և միշտ զինքը կորոնեմ, այս է անՀնարին վիճակն ուր կը ծփամ անընդՀատ։ Սոսկալի կռիվ մը կա նախատված սիրո և Հրակեզ սրտի, արժանապատվությանս և նվաստ զգաց՛մանս մեշ։
7 1145
07
