խային ամբաստանության մի ներքև էէ աչքերն արտասվաց աղբյուր եղան, և բերանն ոչ ևս կրնա ժպտիր Սաստիկ հիվանդացավ այն, և կը վա խնայի թե զինքր պիտի կորսնցնեմ։
Անանուն նամակ մի, մարդ մի որ խույս կուտա ր անտառակին մեջեն՝ մինչդեռ աղջիկս կը շրջեր անդ, Լևոնին կասկածները գրդռեցխն։ Այն որ այնքան ազնիվ և գորովալի էր ամուսնույն նկատմամբ, կարծես թե վայրագ հրեշի փո խվե ց<ավ, դառնապես գան գա տ ե ց ա վ անխղճաբար մատնված համարելով ինքզինքն, և սպառնացավ թողուլ բնակարան մի ուր անպատվություն ր մուտ գտած էր, թողուլ Պոլիսն իսկ վերջնական կեր– պիվ) և երթալ ի տար աշխարհ յուր դժբախտության վրա ողբալու համար։ Երևակայե՛ խեղճ Հուլիանեիս հուսահատությունն և իմս։ Իզուր հեքն այն կը բողոքեր, յուր անմեղությունը կը հաստատեր, ու արտասվելով և հառաչելով կը թ ախ անծեր ամուսինն որ յոլր անմեղության հավտա, բայց իղուր։ Երթ Լևոն կը պատրաստվեր մեկնիլ ամուսնական հար կեն, աղջիկս ոչ ևս հանդուրժվելով այղ աղետից՝ ղրավվեցավ այնպիսի տեն–. գով մ՚ որ զինքը մահվան դուռը տարավ։ Մոոցա ամեն վիշս՚ք, ամեն հող, և միայն գավակս աղատելու համար ապրեցա։ Յուր Հիվանդության ղաոանցման ժամանակ կր գոչեր շարունակ♦ «Լևո՚նղ իմ սիրեց յա լ, մի՛ հեռանար ինձմե, կեբդնում քեզ թե անպարտ եմ»։ Լևոն ամուսնույն ՀուսաՀատ վիճակր տեսնելովք և ցնորման մեջ արտաՀայտած աղերսալի խոսքերը լսելով՚՝ զդջմամր և ՀուսաՀատությամբ Համակվեցավ, և անՀուն սիրով վերադարձավ աո յուր սիրելին։ Դառնա պես կողբար անմեղության դաՀիճն ըլլալ ուզելուն Համար։ Այս պարագաներուն մեջ կր տեսնեմ, կրսեր, չար ոգի մ՚ որ ուզեց րնտանեկան երջանկությունս վրդովել։ Պիտի գտնեմ զայն։ և Հուլիանեին վրեժը պիտի լուծեմ։
Անտանելի երկյուղներե վերջ աղջիկս վտանգեն ազատվեմ ցավ, և երկրորդ անգամ մայր րլլալս զգացիէ Ուխտ ըրի Ժամա* նակ մի չբաժնվիլ իրմե որևէ դիտավորությամբ։ Խեղճ զավակս ի՞նչ պիտի ըներ առանց մորը։ ՀուսաՀատության ժամանակ ծոցս կը թափեր յուր արտսուքը, և բերանս կը մխիթարեր զինքր՝ Հավաստելով թե ասոնք կենաց փոթորիկներն են և թե պայծառ օրեր պիտի փայլին վերստին։ Անմեղ արարածն ինձ
100
