պատկանի նմէւյնչափ կնոջ՝ որ,չափ յուր ամուսնույն։ Արդյո՛՛ք կանայք ամուսնության միջոցին արտոնություն տված են զի" րենք խաբելու. անոնց և ոչ մին շնորհած է այս արտոնությու֊ նը, և սակայն արք և ոչ իսկ փույթ ըրած են ուխտագրում Հան֊ գիսանալու։ Եթե արք բարոյական ուժ ունին այն էակին վրա զոր տկար կանվանեն, այդ ուժին նշանը մի՛*թե իբենց խոս֊ տըմնազանցությա՛ս մեջ պիտի տեսնենք։
Կ՝ առարկվի միշտ թե կնոջ անբարոյական ընթացքն աղետալի Հետևանք կունենա ընտանյաց Համար* ես կը Հարցնեմ թե կնոջ Հանցավորությունն յուԲ Հետևանքո"վն է որ կը կազմ-ՎԻ» թե ոչ իբր ուխտադրուժ Հասարակաց բարուց վնասելովը։ Րայց Հասարակաց րարաց ապահովության Համար արք ևս պատասխանատու են կանանց չավս եթե ի բաց առն ունք դաս մի կանայք, որք իրենց սհււին միայն անունը կը կրեն, կինը ՀինքՆ անի մինչև գերագույն ասս» ի ճան ի արժ\անապատվու֊ թյան զգացումը՝ որով ինքը կը զորանա։ Ինքն ունի գեղեցկին ե վսեմին ճաշակն՝ որով կր բարձրանա։ Կինն իբր պարտուցը զերի կը կատարե պարտքն, յուր արժանապատվությունը Հասց֊ նեքով մինչև այն բարձր կետն ուր արք շատ անգամ լոկ իրենց անունները կը բարձրացնեն։
Կինն անկատար կերպիվ Ճանչցվաձ է միշտ, ոչ երբեք դա֊ տած են յուր բնությունը ըստ ճշմարտության, այլ ժամանա֊ կին, ոգվույն, ընկերական վիճակին, ընդունած կրթության ե անկե արտադրված Հետևանաց, կրից կամ մոլորությանց Հա֊ մ եմ ատ։ Սպարտացի կինը չնմանիր արևելյան կնոջ, ինչպես Հայաստանցի կինն Եվրոպացի չէ, ինչպես վայրենի կինն ոչ արեվելյան է և ոչ եվրոպացի։
Հայաստանցի արի և կրոնասեր կանայք կօրՀնեին աստվածնՀ որ կենաց փափկ՚ութենեն զիրենք զրկելով ամեն տեսակ աղևտից կենթարկեր, և իբր ուխտադրուժ փոխանակ անուշ կյանք վայելելու կը \մեռնեին ի սեր իրենց աստուձտւյն։ Սպարտացի Հայրենասեր մայրն որ կըսեր որդվույն* ((Հաղթե կամ մեռիրՖ, անշուշտ այդ լեզուն չէր գործածեր շքեղազարդ կանանո ցին մեջ^ուր վայելք կը տեղան և բուրմունք կը տարած֊ վին։ Գերի Երուսադեմը Հուգիգ մի տվավ։ Լոլքրեցիաներու և
11 1145
