րան պիտի բաժնեի քեզմե։ Դ\ու սիրտ մի կորուսիր, ես կին մի շահեցա։
«Գացի անձամբ գտա Տիգրանր, պատիվդ աղարտեցի է և ի հաստատություն ըսած սուտերուս՝ մատանիդ ցույց ա՚Լի, զոր ղողցած էր սա ապիրատ կինն՝ աղջկան ս մահվամբ սառած մ ատեն։ Տիգրան զքեզ կր սիրեր։ Տի՛կին, զի կարծես թե հուսահատությունը հիմարացմ1ւց զինքը։ Սակայն իբրև սիրուհի աառապիլդ չէր բավեր այս անօրենին, ուզեց նաև մայրենի սիրտդ հարվածել, և ես անոր չարության ծառայեցի, զի ան-» հնարին էր ինձ չգործադրել անոր որևէ կամքը։ Անանուն նամակը ես գրեցի աղջկանղ, ես էի փախչողն անտառակին մեջեն, և եթե առավել փաստ կուզեք, ահա Հերիգային նամակն, ըսավ, զայն Լևոնին երկնցնելով։
«Այս վայրն էր մեր սիրո բույնն։ Այսօր որոշյալ ժամեն հառաջ եկա հմէս* զի այս կինը զիս այնպես դյութած էր որ կուզեի գոնե շնչել օդն որ կր շնչե, և դիտել իրեն բնակած տունր։ &այց երևակայե թե ո՜րպիսի սրտմտությամբ ղրավվեցա, երթ հոս գալու/ զտա ղինթը ձեր ղրացնայն՝ Ամ ատ ունի հայ զորա֊ վարին թհերուն մեջ, որ առավել ծանոթ է յուր հաղթանակավն սիրո աշխարհին մեջ՝ քան թե պատերազմի դաշտին վրա։ Կը նայեի անտես, չուզելով նախ աչերուս հավատալ այնչափ զարմանքն ու ցավը կը կուրացնեին զիս։ @այց հետո սա կնաջ վրա հարձակեցա ուզելով մեռցնել զինքն և յ՝ուր սիրելին, երբ սա վրաս ատրճանակ մի պարպելով զիս գետինը նետեց, և հհ^ ռացավ քովս թողլով այս կինն որ պիղծ շրթամբ կերկրորդեր ինձ այն նենգալի խոսքերն որ երբեմն զիս կախարդեցին։ Իսկ արդ ատելությունս այնչափ մեծ է որ չափ մեծ էր տրիփս»։
Շունչն սպաոեցավ, լռեց, և շարունակեց դարձյալ ըսելով» ԾԳուցե կը մեռնիմ քանի մի վայրկյանե։ Իրավունք ունիք զիս ատելու երկուքնիդ ալ. հետս կը տան ի մ ձեր անեծքը բայց կը թողում ի փոխարեն վրեժս որ նաև ձերինն է։ Կյանքն ինձ հա֊ մար անտանելի է այսուհետև* սակայն կը փափագեի ապրիլ այս հրեշ կնոջ պատուհասովն վայրենորեն հրճվելու համար»։
Կարող չէր առավելն ըսելու զի ոգեսպառ եղած էր։ էևոնի հրամանավ առին զինքն յուր տունը տարին։ Թվի թե վերքը մահաբեր է։ Թեև այս մարդն աղետալի եղած էր ինձ, սակայն
ա
