աչն չափ թշվառ էր նույն միջոցին որ անհնարին էր չգթալ ՏՈԼՐ վրա։ Միթե կարելի" է ատել դժբախտության գուբին մեջ դլոր– վողր։
Ւսկ ի՞նչ րսեի Հեր իգա չին որ դեռ քանի մի ժամ հա ռաշ սիգապանծ կանցներ առջևես, և նուչն միջոցին իբրև հանցավոր կաչնած էր հանդեպ ինձ, և թեպետ նկոսն՝ գոռոզոլթչունր կը պահեր վերստին։ Շնորհք չի խնդրեց ամենևին, ոչ իսկ բառ մ՝արտասանեց ինքգինքն արդարացնելու համար, բնավ խոնարհ ձև մի չառավ, աչլ անվրդով դեմքով լսեց չուր դատապարտ ութչունն, իբր թե իրեն վե բաբե բութ չուն չունենա չին անցած դեպքերն, անշարժ ու անխոս կենալով։ Լևոն հրաման ըրավ անոր չար ետևեն գալու* հնաղանդեցավ առանց նվաս– տութչան ձև մ՝առնելս։. կարծես թե տիրուհի մ՛էր տակավին։ է՛ս կ Ամ ատս ւ)։ ի հաչ գորտ վարն արգա բութ չան մատնվեցավ ոերա գործ ութ չան պատիժն րնգունելու համար։
Երբ աղջիկս իմացավ աչս դրամ աչին մանրամասնություն֊ ները, թևեր ուս մեջ իչնալով ((Խե՜՛ղճ մ աչլւիկ, րսավ, եթե սի֊ րեցիր ինչպես ես սիրեցի Լևոնս, որչափ ազնիվ սիրտդ մահացած պետք Է րլլա)>։ Խնդրեց Լևոնեն որ եղելութչունը հաղորդե անմիջապես Տիգրանին, որպեսզի անպատվութչան բիծ մ* անգամ չրլլա, կըսեր, անարատ մորս վրա։
Հուլիանե՛ դ իմ, րսավ Լևոն, նուչն լուչսն որ կը ցրվե վերջին կասկածս՝ երևան կր հանե միանգամաչն մեր տանն եղած նախատինքը։ Հերիգան ոչ ևս եղբորս կինր կրնա րլալ աչսուհե– տև, և ոչ իսկ ՝տչս հարկին ներքև բնակիլ։
Երբ նախատված ամուսինն իմացավ կնոջը պարսավելի ընթացքը, կարծես թե շանթահար եղավ, և նմանեցավ մարդու մ՝ որուն կչանքը հանկարծ կը Հափշտակեն։ Կը պաշտեր Հերիգան, և հանդերձ աչ սու րսավ թե ինքն անպատվութչան Հետ բնավ վեբաբերութչուն չէր ուզեր ունենալ աչսուհետև։ Հետևա֊ պես որոշվեցավ Հիվանդանոցի մի մեջ զինքը բանտարկել։ Մե կնեցավ տուն են միշտ անխռով դեմք մի պաՀելով, թեև տժգուչն էր իբրև զմաՀ։ Անկարելի էր չի կաբեկցիլ տեսնելով կին մ* որ բնութչան շնորՀքներով օժտված, բնկերոլթենե ամ՝ե–. նաչն աուավելութչամբ շրջապատված և կատար չալ տեր չուր անձինք դատապարտված ըլլա ամենաչն ինչ կորսնցնելու, և
109
