Մսւ|տսւ սւռ Տիկին Սիրտ
Կոմսն եկավ։ Երջանկություն մ՚ է մարդուս հավատարիմ բարեկամի մոտ ըլլալ* իսկ Կոմսը կարծես թե կը վերածնի մեն մի վայրկյան, և ամբողջապես կը վայելե Վոսփորին գեղեցկությունները։ Սքանչելի է Վոսփորը, կըսե, զանազան տեսարան* ներովն որով կը հանդիսանա, աստ ծոցի կերպարանքի գեղա* զվարճ ափունքով, քիչ մ* անդին լիճ մի ներկայացնելու համարւ Զինքը կը զարմացնեն մանավանդ բարձրավանդակներն այլ և այլ գույներով ներկված տուներով ոլ մզկիթներովն, ինչպես և թեթև մինարեներովրք զոր կարծես թե, կըսե, աներևույթ ձեռք մ* օդին մեջ բռնած է։ Հրաշալի կը գտնա Եվրոպայի եզերքն, և ման ավանդ Ասիո կանաչազարդ բչրակներն որք կար-ծես թե ի պայքար կը մտնեն գեղեցկությամբ, գույնով և լու– սով ընդդիմակաց եզերաց հրաշալյաց հետ, վերջապես հաղթանակը տանելով։ Նույնպես լեոանց վրա ցիր ու ցան ճերմակ տաղավարներն՝ որք իբրև հսկա ծաղկանց փունջ կր հանդիսանան։ Արևելյան ճաշակով հոյակապ պալատներն, ավեր յալ բերդերն՝ որք թվին ալևոր պահապան հոգիները Վոսփորա։ Փոքր և մեծ նավերուն անընդհատ շարժումն՝ որք իբր թե ծո– վուն մեջեն բուսած երերուն կղզին երոլ ազդեցությունը կընեն յուր վրան» զայս ամենայն՝ հիասքանչ աչերով կը դիտե Կոմսը։ Բայց ինչ որ մանավանդ հոգին զմայլմամբ գբավեցճ մյաեզիններն են, որք կարծես թե օդին մեջեն Աստուծո մեծությունը կը հոչակեն։ Երբեք, կրսե, աղոթք մի այսպիսի բարձրության հասած չէ ինչպես Մահ մե տական փառաբանության ձայնն, որ ի բարձանց կարձակվի իբրև ներդաշնակության բույր՝ անեզրության մեջ նվաղելով։ Քրիստոնեությունը չունի բան մ1 այնքան վեհ և սրտագրավ որքան այս հոգիա– բուխ կոչումը՝ որ զանգակին ցամաք հնչման տեղը կը գրա– վեք կըսե։
Գիշեր մի լուսինն հեր կինս կը փայլեր. բյուրավոր աստ~ ղունք կը շրջապատ եին զայն, մինչ կարծես թե ծովն ոսկեզօծ մասունքներ կը թավալեր, այնչափ պայծառ էր և լուսասփյուռ. ոչինչ կը քստմնեցներ ջուրերուն երեսը, այլ ամենայն ինչ խա֊ ղաղություն և խորախորհուրդ լռություն էր։ Հանկարծ մյուե«տ
116
