որ ինձ բախտ ակից եղավ, բայց կը խորշիմ աչն բերնեն որ զիս յուր Տիգրանը կանվանե։ Եվ սակայն ամենայն ինչ իրավունք կուտա իրեն զիս այնպես անվանելու* հոգիս միայն կր բողոքե և պիտի բողոքե միշտ։ Եկեղեցվույն մեջ հուզմունքս շատ իսկ մատնեց զիս, և իզուր կը շանամ քո զարկել իրմե զիս գրավող անտարբերությունը յուր անձին նկատմամբ։ Երբ անոր արտա^ սուքը կը տեսնեմյ կը գթամ ստուգիվ. բայց մատունքս այգ արտա սուքը կը սրբեն, մինչ հո՝գ.իս կանիծե զանոնք։ Զքեզ ստանալու համար կարող Էի ամեն բան դղրդել ու տա պա լել, ե սակայն ահա անգութ բախտր, կամ կին մի, սատան մի$ հա ղ թ ա »ա ր ե ց, ոչնչացուց զիս։
1/ա'յաա, իրրե վերջի)։ շնորհք լսե աղերս ան աց ս, և թող Տիգ– բսւ)ւիհ որ ձայնդ Հեաի)է տՆզամ վայեյե, հետին անգամ շնորհք– )էերղ տեսնե, վ ՛Այրիկ մի զբեղ իրենր էլարձե, ե եթե հարկ Է՝ ոաիցղ տսշե մեոնի։ ՛հու բերնո վղ ներումս շնորհ ե, թո ւյլ տուր ինձ ցավերս սլա ա մ ել քեզ, ե այն ատեն ղու անձա մ բ կր դատես եթե կարեկցությանդ արժանի չեմ, ինչպես խնդրած գթությանս զոր շնորհեցիր, ղի հրեշտակ ես դու, և հրեշտակր ներել գիտե ։էիշ էո։
Մա՛յտա, շնորհք կը հայցեմ դժբախտի մի համար։ Թույլ տուր ինձ իբրև մեղավոր ներկայանալ աչացդ առշև։ Տիգրանը զոր պաշտեցիր, այնչա՞փ ատելի եղավ քեզ մինչև ի սպառ ալ տաքսել զայն առշևեդ։ Ըսե թե կր զիշանիս որ տեսնեմ զքեզ, և անմիշապես կուգամ, կը թռչիմ, վայրկյան մի կյանք կը վայելեմ, հետո ամեն օր մահ կրելու համար։
Տիկին Սիրա սւռ Մայտա
Ուրախ եմ որ Կոմսին գալուստը գոնե առժամանակյա կեր֊ պիվ վերջ տվավ մենակությանդ։ Ազգաց մեծության և փառաց, ինչպես նաև անոնց անկումր պատրաստող պատճառներուն նկատմամբ րրած խորհրդածություններդ րստ բավականի կը հաստատեն համ ո զում ս թե ազգին զարգացումն աշխատու-Բյամբ ամեն հատկություններով կր կա տարվի է մինչդեռ անոնց կործանումը մեղկութենե և մոլութենե կը հետևի։ Իսկ ինչ որ
123
