ի՞նչ իրավամբ քուկդ պիտի համարիս ուրիշին սուրբ ստացվածքը. նույնիսկ վայրկենի մի համար չունիմ այդ իրավունքըէ թեև այդ միակ վայրկենին համար կյանքս կը զոհեի։ Ո՛չէ։ Տիգրան, մւչ ևս պիտի տեսնես զիս։ Հեռի փախչենք իրարմե, թեև մեր սրտերն իրարու մոտենալու ձգտին անդադար։ Չեմ ուզեր մ ատն ել խիղճս և պարտքս, այլ մահվան ժաման ակ կ՛ուզեմ գոնե հանդարտ խղճով մեռնիլ, զի այս պիտի ըլլա այն միակ մխիթարությունը զոր հետս գերեզման պիտի տանիմ։ Ղուն անկարող ես այս մխիթարությունն ինձմե հափշտակելու. և եթե կարող ըլլայիր անգամ, ես քեզմե խույս կուտայի։ Սրտիս դեմ մրցելու համար այսպիսի վայրագ կարողություն մի կունենայի՞։
Մնաս բար յա՛ վ, Տի՜ գրան***։
Տիկին Սիրսւ սւռ Մա յ տ ա
Ո՚րչավէ հազմա՚հք, ո րչավւ փոթորիկ շուրջդ կորոտան՝ զքեզ ուժաթափ ընելով։ Հանղարժե հրաբորբոք երևակայությանդ և տխուր պատկերներով մի՛ տանջեր միտքդ։ Լևոնին ընկերական վիճակին բարձր ա ղդե ցութ յա մ բն կը հաջողիք անշուշտ շուտով ձերբակալելու այդ անզգամ կինն՝ առանց ժամանակ տալու որ ձեզ կարենա վնասել։
Ո՜րլափ փափագելի Էր որ կարենայիր Պոլսեն քիչ մի ժամանակ հեռանալ, հոս գայիր ի Քորֆու, ձմեռն անցունեիր հօ~ գուտ առողջությանդ և հանդորրություն մտացդ։ Բայց դյուրավ կըմբռնեմ թե մայրենի սիրտղ չկրնար հեռանալ ղավկին քովեն երբ ղայն վտանգի ենթարկված կր համարի։ Ի՛նչ մխիթարության պիտի ըլլար առանձնությանս մեջ զքեզ վայելելք սփոփել և քեղմով սփոփվիր Երա՜զ։
Այս միջոցիս նոր ծանոթներ ունեցա։ Տաճիկ մեկ ճանչվորսէ որո շնորհիվ ժամանակավ կարգադրեցավ մի կնճռոտ գործս9 անձնական թեթև տկարության մի պատճառավ՝ առժամանակյա կեբպիվ հոս հաստատվեցավ և ինձ դրացի եղավ։ Երկու գե« ղեցիկ կիներ ունի, որոնց մին բնության հրաշալիք մ՛ Է։ Երբեք հասակի այսքան կատարելություն, դեմքի այսքան գեղեցիկ
128
8
