թյուն Կը խնդրվին, բայց ի՞նչ փոխարինությամբ* առօրյա շնորհներն են ամենայն փոխարինություն։
Իսկ ի՞նչ կրնա ըլլալ անձնվիրությունն այն սրտին որ սիրո վարձատրության չսպասեր։ Միթե սիրտն յոլր օրենքը չունի*։ Ո՞վ կը լսե անոր մեղմաձայն մռնչումներն և թաքուն ապըս– տամբռւթյուններն• ո"վ կը տեսնե անոր հուսահատություններն և վրեժխնդբությունները։ Լռության մեջ խաղաղություն կենթադրվի, բայց լեռն որ հինքն հրաբխային գործ՛ունեություն ունի՝ ի՞նչ դուրս կուտա; երբ ի ներքուստ հրային ալիքները կարծարծե։ Ի՛՛նչ կրնան ըլլալ այն զգացումներն որք հակառակորդի անընդհատ ներկայութենեն ջնջված, կամ բորբոքված, կամ դառնացած են։ Եթե կինը կը սիրե այս պայմաններով՝ յուր կյանքը մշտատև մարտիրոսություն մ* Է։ Իսկ եթե չսիբեր, շարունակ զզվանք, հանապազօր յա արվեստ, մեքենայություն մ՚ Է հարստություն դիզելու յուր տերը կողոպտելով և այսպես ապագան ապահովելով, ըսել Է նվւսստ առուտուր մ՚ Է այն։ Բազմա կնությունը կանանց նվաստաթ յան բարձրա ղույն կետն Է, մարտիրոսական վիճակ մ՛ Է։ Սիրո չէությունն է, ընտանե-կան անիշխանությունն է։ Ս են մի նախանձորդ մայր յուր ղավ–, կին վբա կազե ամվ/ոփել հայրական շնորհներն, հետևաբար ատելությունը կը սպրդի զանազան մայրերե ծնած եղբարց մեջ. ասոնք իրարու թշնամի կը դառնան, հայրենի հարկը հակառակության և չարության բույն մի կը հանդիսանա զոր տարբեր նպատակներ ևս քան զևս կր թունավորեն։
ճանչվորիս նոր հարսն այնքան ապահով Է յուր իշխանոլ– թյանց վրա որ կարծես թե կարհամարհե որևէ նախանձորդ։ Բայց որքան ալ մեծ ըլլա ազդեցությունը, կրնա* անվրդով նա– յիւ ապագային, կրնա հավաստի րլլալ թե ուրիշ շնորհալի ա* ր արած մի յար պատճառած վիշտերն իրեն չպիտի վերադարձ– նե այն պ ե ս ։
Անցյալները դրա ցվույս հետ կը խոսեի բազմակնութեն ե արտադրված ապօրինավոր վիճակին վրա։ Թեև բավական էուրջ մարդ մ՝է, բայց դժվարություն կը կրեր ըսածս հասկնալու։ Այնպես կը կարծեր թե յուր առաջին կինը շատ երջանիկ է քա– նի որ կենաց ամեն հաճույքր կր վայելե, և թե բնավ յուր անդորրությունը ձվբզովիբ այն առավելութ են են որով մյուսը կը
130
