Էջ:Երկեր - Սրբուհի Տյուսաբ.djvu/162

Այս էջը սրբագրված չէ

V.

թյան ըն դարձա կա գույն սահման մ* ունենար, ո" գիտե թե յուր կարողությանց ինչ աղետալի նպատակ պիտի ընտրեր։

Յուր բացակա յությունը գոհունակություն ազդեց ինձ, և մանավանդ իրեն հետ ունեցած հարաբերություններս աստի* ճանաբար պիտի թեթևացնեմ ք զի շեմ ներեր յուր տմարդի վարմունքին խեղճ նախանձորդին նկատմամբ։ Երթ իրեն մոտալուտ ամուսնությունդ իմացուցի, այս լուրը մեծ զարմանք տվավ իրեն, մանավանդ կարծես տհաճեցավ երբ սիրային վե-պիդ վրա առաջին անգամ համառոտ տեղեկությունն եր տվի։ Չար սիրտ մի կր տագնապի ուրիշին հաջողության Վթա♦ արդեն շատ գիտցված իրողություն մ՝ է այս։

Կոմսն սւռ Մայտա

Բախտը ժպտեցավ քեզ վերստին. երշանիկ եղիր, Մայտա՚։ Մի՛ նսեմացներ անարատ խնղությունղ որևէ ա/սրու թյ ան թիծ/էվ զիս հիշելովդ։ Երջանիկ եղիր սրտիդ րնտրելույն հետ. ահա իմ գոհունակությունս։ Մեկ նպատակ մ՝ ունեի զքեզ ճանչեչես ի վեր, այսինքն ծառայել քեզ, կենացդ դառնությունը մեղմել, նեցուկ մ՝ ըլլալ հուսահատ վայրկյաններուդ մեջ, բայց պաշտոնս լրացավ սկսելեն Հառաջ։ Ղոլ ոչ ևս ինձմե պետք ունիս, զի արժանավոր ձեռքեր պատրաստ են քեղ օգնելու. ազնիվ և անձնվեր սիրտ մի քեզ պաշտպան կը կանգնի։ Կը փափագիմ որ կյանքս գոնե բոլորովին անօգուտ չմնա. ուստի կ՝երթամ ի տար երկիր՝ մոլորյալ մարդկության ծառայելու։ Պիտի մասնակցիմ ջանյոկքս և կարողությամբս մարդկության սպասավորաց՝ որք պաշտոն ստանձնած են վայ-բենի և բարբարոս ժոգսվրղոց բարքերն ամոքելու, աստուծո հաշտարար դաղտվւարբ տալու, րնկերա յին կենաց ընսւելացնեքու, և վերջապես մարզ րնելու ինչ որ անասնաբար կ՛ապրի։ Ս արղկային բարվոքումր մի ակ հաճույքս պիտի ըլլա երկրիս վրա քու երջանկութենեղ արտադրված հաճույքեն ետ֊ քր։ Եթե ձեռնարկութ յանս գոհ ըլլամ, մի" լար վրասյ վասն ղի մարդկության մարտիրոսր պիտի րլլամ♦ և այս նահատակությունը շատ փառավոր բախտ կր համ արի մ ինձ համար։ Հայն-

140