դոբմ հիվան՚դութենես, բայց անկարելի է այգ։ Ի՜նչ սոսկալի է անկարելի բառը, սիրեց յա լդ իմ։
Կր փափագեի ապրիլ հաւէիտենականություն մի Տիգրա-նին Հետ։ Ոչինչ կը սարսափեցնե զիս այնքան որքան մահն որ պիտի բաժնե զիս պաշտելի էակես։ Ցուրտ պատա՜նք մի հրավառ սիրտս պիտի ամփոփ ե ուրեմն, ցուրտ պատանք մի սըր~ աին՝ այսինքն սիրո ովկիանասին համար, որուն հատակը աստուծո աչքը միայն կրնա չափել։ Սի՜րտ և պա տա նք, այսինքն սիրո կյանքն ու մա հը։ Ինչ որ կյանք էր, ինչպե՞ս ոչըն-չության պիտի վերածվի։ Տիգրանին ձայնն իսկ անկարող պի– տի րլլա ուրեմն զիս հարուցանելու գերեզմանես։ Սիրտն որ ւ՚իբեց ե սիրտն որ չսիրեց, այսինքն էությունն և չէությունը նույն բախտր սլիտի ւան ե)/ան, երկարն ալ պատանք մի։
Ո՜վ աստված իմ, աո ի՜նչ կը ծառայե սերր։ Երկնային անհուն բոցույգ այգ կայծն եթե մեր կենաց վյրա իբբև ակնախտիղ փարոս փայլելեն վեբջր գերեզմանին մ թութ յան մեջ պիտի մարի։ Ի՞նչ բանի կը ծառայե սիրելն եթե բոլորովին պիտի վերջանա։
Ո՜վ աստված իմ, առանց Տիգրան\ի սիրույն երկինքն ԻսԿ ղիս շգոհացննր, ամբողջ լուսեղեն աշխ՛արհներդ, ամբողջ անեզրությունդ կր զոհ եմ Տիգրանին մեկ նայվածքին համար։ Ոայց այս տարակայս հայհոյանք մը չէ քեղ համար, ո՜վ տեր, զի եթե սերն ե ր կրի ս վրա կր վերջան՛ա, հերկի) կս կը շարունակվի վերստին։ Հոգի մի միայն կուզեմ ղքեղ պաշտելոլք և սիրտ մի՝ Տիզրանս հայտեն ական ութ յան մեջ սիրելու համ ար։
Սիրելիդ իմ, կ՛զգամ նվաղիլս♦ կ՛զգամ որ մոտերս պիտի բաժնվի մ համայն սիրելին երես։ Հուլիանեես՝ էությանս մեկ մ ասեն, քեզմե որ իբրև մայր վր՛աս գուրգուրացիր, Կոմսենճ որուն կը պ արտի մ զՏիգրան, զի առանց անոր անմխիթար և մենիկճ հետին շունչս պիտի ավանդեի վանքին տր ամա բեկ որ* մերո ւն։
Վերջին օրերս լուր ղրկած էր* վայրենի ժողովրդոց մեջ փբկչի պաշտոն կր վաբե։ Մարդս շատ բարձր հոգի ունենալու է երբ ուրիշին ծառայելու կ՛աշխատի, մինչդեռ յուր սիրտը
148
