Էջ:Երկեր - Սրբուհի Տյուսաբ.djvu/382

Այս էջը հաստատված է

— Զայդ դյուրավ կըմբռնեմ ես. բայց ի՞նչ փույթ է այդ Դարեհյանին։

— Այդ մարդն ի՞նչ իրավամբ պիտի արգիլե մեր տեսությունները։

— Այն իրավամբ որ կուտա իրեն ձեր սիրային հարաբերությանը գիտակցությունը։ Այդչափ գայթակղական տեսարաններե վերջը, Սիրանույշ պիտի պարտավորի ամեն ինչ խոստովանելու ամուսնույն իսկ ի պաշտպանություն ձեր սիրույն անարատության։

— Ուրե՞մն։

— Կուզես որ Դարեհյան հանգի՞ստ աչոք նկատե կնոջը սիրահարին տանը մեջ հաճախելը։

— Բայց ի՞նչ կըսես, Հրա՛նտ։ Սիրանույշ ամուսնույն բոլոր անառակությանց կը հանդուրժե, և այդ մարդը կնոջն անարատ զգացմանց դեմ ըմբո՞ստ պիտի հանդիսանա։

— Եվ ո՞վ կապահովե այդ մարդը թե նույն անարատ վարմունքը պիտի կարենա շարունակվիլ։

— Նույն իսկ Սիրանույշի մեձանձնությունը և առաքինությունը։

— Բավական փաստե՞ր են ատոնք արդյոք մարդու մի համար որ կենաց տգեղ կողմը կը ճանաչե միայն առանց հավատք ունենալու առաքինության և անկե հետևած մեծագործությանց վրա։

— Այդ մարդն ի՞նչ եղանակավ կրնա մեր տեսություններն արգիլել։

— Յուր կամքն հայտնելով, հրաման ընելով, և ի պահանջել հարկին խիստ միջոցաց դիմելով։

— Որո՞նք են խիստ միջոցները։

— Այսինքն յուր կինը մինչև հորը տունը ղրկել, անկե բաժնվելով։

— Եվ դու պատի՞ժ կը համարես ընթացք մի որ զիս մարդկանց երջանկագույնը կընե։

— Ի՞նչ կը հուսաս ընել, համարելով որ Սիրանույշ բաժնվի ամուսինեն։

— Կը հարցնե՞ ս

– Այո՛, կը հարցնեմ զի հետաքրքիր եմ գիտնալու։