կը ցնծար նույն պահուն զանոնք յուր փեսայովը խոնարհեցնելու ակնկալությամբ։
Իսկ խեղճ հայրը շարունակ զերկինս կը փառաբաներ ըսելով.
— Փա՜ռք քեզ, աստված, ողորմեցար դու իմ զավկիս, այսուհետև կրնամ հանգիստ սրտով մեռնիլ:
Երբ Արաքսիա հետևյալ այցելությունն ըրավ հորը տան, ներկայացուց զյուր խոսնայր ծնողացն՝ որք լիովին գրավվեցան անոր վայելուչ ու համակիր ձևերեն և ցույց տված ընտանութենեն։
Ներսես կրկին և կրկին անգամ կատարյալ լռություն խնդրեց իրենց ամուսնական խորհրդույն նկատմամբ, և զայդ խոստացան պ. ու տիկին Վարսամյան, թեև սա վերջինն անհամբեր էր այդ բարձր խնամության լուրը տարածել ամենուրեք, նամանավանդ Երանյանց հասցնել զայն։ Բայց պարտավոր էր զգույշ լինիլ քանի որ յուր թույլբերանությունը կրնար չար հետևանք ունենալ, թեև ստույգ է որ լռելու դատապարտությունը զինքը չարաչար կը նեղեր։
Արդեն հպարտանալով կը մտածեր թե յուր ընկերական հարաբերությունքն բոլորովին պիտի փոխվեին, և թե զինքն արհամարհող անձինքն յուր առջև պիտի խոնարհեին։ Ինքը կանխավ յուր վրեժխնդրությունը կը պատրաստեր, խոստանալով անձին խոնարհեցնել ձևերովն զանոնք որք յուր նկատմամբ անտարբեր կամ սեգ դիրք մ՚առած կը համարեր։
Սիրտն ուրախությամբ կը տրոփեր մանավանդ մտածելով թե Երանյանք՝ հանդերձ իրենց հարստությամբ, չէին հաջողած տակավին այդպիսի շքեղ խնամություն մի ձեռք ձգեր:
Սակայն խիղճ կրներ Արաքսիա պարտավորված լինելուն յուր Վարդանույշ մտերմեն գաղտնի պահելն իրենց ամուսնության որոշումը։ Գիտեր թե նա ո՛ր աստիճան պիտի ուրախանար զայդ լուր առնելով. բայց ի՞նչ կարող էր ընել երբ Ներսես բացորոշ կերպիվ խնդրած էր իրմե որ ոչ ումեք իրենց գաղտնիքը հաղորդե։
