Գրեց, խօսեցաւ յանուն իր երկրին, ժողովուրդին:
Երբ նամակով մր դիտողութիւն կ՚ընէի իրեն, թէ շաւռ կը վազէ, ամէն տեղ ներկայ է, ներկայ է հարցերու մէջ, ուր պէտք է գտնուին ուրիշներ, ինք այդ ժամանակր պէտք է յատկացնէ գեղարուեստական գրակա նութեան մշակումին, այսպէս պատասխանած էր ինծի.– Եթէ գիտնամ, որ հայ եկեղեցիի մր պատր պիտի փլչի, հոն ալ կ քերթամ, ուսս կու տամ պատին, որ չփլչի: Մենք ամէն օր պէտք է աշխատինք, ամէն ժամ պէտք է աշխատինք մեր ժողովուրդին համար:
Հայաստան, հօրեղբօր զաւակ ունէր Անդրէասեան: եքերթայի իրենց Անդրանիկին մասին խօսելու համար: Եկաւ կիսէին, եկաւ Անդր էասեաններուն սիրահարուած Թորոսր:
Ի վերջոյ, աոիթը ունեցայ Անդրէասեանր տեսնելու իր իսկ տունին մէջ, լոս Անճելր ս: Վեց գաւակ ունէր; Վեցն ալ մեկնած են, այսինքն ամուսնացած են:
Անդրանիկր հետեւած է իր ծնողներուն: Իր ծնողքն ալ վեց զաւակ Ժմնեցուցած են:
Ար նայիմ տունին, ամէն կողմ գիրքեր, թուղթեր, նամակներ, թերթեր: եր նայիմ ու կիսեմ,– Այս տարագիրներր ի^նչ պիտի ընես: Լաւ էր խօսքդ, կը պատասխանէ Անդրէասեան, պատրաստած եմ, որ հայրենիք ղրկեմՀ այս տարագիրներր հայրենիք պիտի երթան:
^ՒՐՔ^Ր ոլ թարթեր կան մեղմէ բախտաւոր, հնութիւններ կան, դարերէն մեղի հասած հայ մարդու ձեռակերտ, որոնք կը հանգրուանեն հայրենիթանգարաններուն մէջ, մեզմէ բախտաւոր են անոնք, մեզմէ բախ տաւոր...
Գլըճեանը աշխարհ եկած է Անդրէասեանէն առաջ, գրեթէ Միջերկրական ծովի ափին: Զայց կեանքի ալիքները, թրքական ալիքները, հազարաւոր հայ տգոց նման, Ալեքսանն ալ նետած են Ամերիկա:
Դժուար կենսաշահոյթ: Վազք հացի ետեւէն: Վազք յանուն պատառ մր լոյսի, ուսումի: Ցերեկը չարաչար աշխատանք, գիշերր համալսարան Այդպէս տեղ կը հասնի Գլրճեան, րայց կը մնայ արհեստաւոր:
եր գրէ բանաստեւղծութիւններ: Առաջին գիրք ել առաջին յաջողութիւն:
Այդ ղՒրՔԸ՝ <ՀԵրգեր Ուրացման եւ Զղջումի», տպուած 1938 թուա կանին, կարդացի եիպրոս, Մելգոնեանի մէջ, 1944ին: Լսեցի սա կայն, որ հեղինակը արդէն դադրած է գրելէ:
