ԼՈՒՍԻԿ ՄԵԼԻ՝ԲԵԱՆին հան դիպեցայ Նիւ Եորքի մէջ.– Ջինք ինծի ներկայացնողը Հալէպէն Անժէլ Սաղպազարեանն էր։
Լեզուանի պարսկահայ մը, որ արդէն հրատարակած է մէկ քանի գիրք թէ հայերէն, թէ ա մերիկ եր էն։ Ամերիկերէնը, կիսեն, ամերիկեան ազգը պիտի ստեղծէ ապագային, որուն ուղեղր հրեաներէն պիտի գայ եւ սիրտըւ հայերէն։ Ս՝նագեալ մասերն ալ կարեւոր են եւ համապատասխան ազգեր կան, որոնք պարտականութիւն ստանձնած են պակսող մասերր ամերիկեան ագգին գայիք, լրացնել։
Լուսիկ գիտէ այս բոլորր ու կր մարտնչի յանուն հայութեան։ Այսինքն, կքաշխատի հայուն սիրտր պահել հայու համար։
Այդ էր պատկառներէն մէկը, որ գիշեր մը, երբ գտնուեցանք Եդուարդ Պօղոսեան խմբագիրին տունը, Զարեհ Մելքոնեանի, Զարեհ Շահինեանի, գեղուհի խափշիկներ նկարող յայտնի գեղագիր հայ լուսանկարիչի մը եւ այլոց ներկայութեան, Լուսիկ խօսեցաւ հանգուցեալ լրագրող Լեւոն ԷՀէշիշեանի երկրորդ կնոջ մասին ու ամբողջչորս ժամ։
Ես կարծեցի թէ Լուսիկ, նոր վէպ մը գրելու փորձը կինէր, այդ պատկառով չորս ժամլուռ ու մունջ նստած էի ու կր քրտնէի...
⁂
ՄԵՆԱՍ ԹԷՕԼԷԼԵԱՆր, Հալէպ, Պագ տատ կայարանի փողոցին վրայ կքապրէր։ Հիմա, եթէ նոյն շէնքին մէջ ապրէր, հարեւաններ պիտի ըցայինք։
Ւրեն հետ չեմ խօսած, չեմ բարեւած։ Որովհետեւ կր քալէր միշտ գլուխր կախ։ կարծես հայկական հարցը փողոցին վրայ փռուած ըըար։
Օր մրն ալ մեկնեցաւ։
Թէօլէլեան ուր ալ գտնուած է, հանած է աղմուկ, փոշի բարձրացնող երկձի կառքերու հանած փոշիին նման։
«Արեւելք» թեր թին մէջ աղմուկ։ «Աղդակ»ի մէջ աղմուկ։ «Հայրենիք»ի մէջ աղմուկ, բայց...։
Ո^վ Լ ղէկք լսողը։
Գրականութիւն ալ մշակած է։ Գրած է բանաստեղծութիւն, գրական քննադատութիւն։ Հրատարակեց «Գար մը Գրականութիւն»ը երկու հատորով։ Ուսանեյփ րաներ կան անշուշտ այս գիրքերուն մէջ, բայց ինչպէս միշա» չատ կան միակողմանի դատումներ, երբ ենիժակայ գրողը իր արտէն չէ։ Ւր արտին մէջ միայն ցորեն կր բուսնի եւ ատոք հասկերով, դիմացի
