⁂
ՄԱՐՏԻՐՈՍ ՏԷՐ ՍՏԵՓԱՆԵԱՆր Հալէպի մէջ կը խմբագրէր
«Եփրատ» օրաթերթր։ Տարին 1946 էր։ Եկած էի Մելգոնհանէն գրականութեամբ խանղավառ։ Տէր Ստեփանեանր րն դուն եր զիս իր խմբագիրի սեղանին առջեւ եւ ուղեղ, որ աշխատակցիմ թեր թին։
Սկսայ գրել։ Անդրանիկ Անդրէասեանէն ետք, զիս առաջին քաջալերողը եղաւ: Յաջորդ արար յօդուածներ տպեր ինձմէ։ Շրջան մը ես ու Մարտիրոս Դուշաղ ճեանը միասնարար յօդուածներ գրել սկսանք, ստորագրեւլույ Ղ՝աշաղ Ճեան-Թորանեան:
Տէր Ստեւփանեւանր կր քաջալերէր մեզ։
Հայրենադարձութեան տարիներու ն հակամարտութիւնն եր բորբոքեցան մեր ղանգու ածներուն մէջ։ Գաւաղանի հարուածներով գետին տապալերին «Եփրատ» օրաթերթի գոյդ խմբագիրները Մարտիրոս Տէր Ստեփանեանն ու Ագատ Եափուճեանը։
Երկուքն ալ մեկնեւրան հայրենիք։
Մեկնելէ առ աջ, Սարտիրոս Տէր Ստեփանեանր երկար յօդուած մր ստորագրեր նոյն իր խմբագրածթերթին մէջ ուղղուած իր ոճրագործին։ Հոն, խմբագիրը, եղբայր կր կոչէ ոճրագործը եւ հարց կու տայ, թէինչո^ւ զինք սպաննել փորձած է հայ մը...
Մարտիրոս Տէր Ստեփանեանի մնայուն գործերէն կրնայ ըԱալ այդ յօդուաձաշարքր, եթէ օր մր հատորի մէջ մտնէ։ Պործր կը յատկանշէ ժամանակաշրջան մր։
⁂
ՄԻՀՐԱՆ ՏԷՐ ՍՏԵՓԱՆԵԱՆր Դամասկոս կր մնար։ Ռամասկոսէն կր ռմբակոծէր հայ մամուլր։ Ամէն օր կր գրէր։ Հաճելի մարգ էր։ Իրեն ծանօթ արայ Պէյրութի մէջ, Պուրճի հրապարակին այն անկիւնը, ուր կար արուեստագէտ Յարութիւնին խանութը, պասթուրմա բուրող։ Հոն (լքսըմ կը խմ էր: Այսինքն օղի։ Ինծի ալ հրամցուց։ Ծանօթացանք ու բարեկամացանք օղիով։
Ա ր սեն օ ոԻԻ բարեկամութիւնը երկար կը տեւէ։ Ո^վ կը հաստատէ այս խօսքր։
Սիհրանր, Սարտիրոսր, Արիսբ տէօրթ եօլցիներ էին։
Սա գային հեքիաթային այդ քագաքէն։ Երեքն ալ հեքիաթներ ղրե–
