Էջ:Երկիրներ եւ մարդեր, Թորոս Թորանեան.djvu/275

Այս էջը սրբագրված է

ջական ձեւին մէթ, այսինքն Գրիգոր Նարեկացիի «Մատեան Ողբերգու­թեան» ֆրանսերէն թարգմանութիւնը:

Նարեկի մենակեայգը, շնորհիւ Սահակ Վարդապետ Քէշիշեանի, իր մահուանէն շուրթ հազար տարի ետք, կը խօսէր զուլալ ֆրանսերէնով մր։

Վարդապետը Նարեկացիին գործր «Գիրք Ադօթից» կանուանէ, վկայակոչելով 1673թուականին Մարսիլիոյ մէթ տպագրուածմատեանին օրինակը, ուր տպագրիչը Ոսկան Վարդապետ Երեւանցին, նոյն անունով կոչածէ գիրքր։

Սա հակ Վարդապետ Քէշիշեանին հետ մեր հանդիպումները բազմա­պատկուեցան երկարելով Երեւանէն Պէյրութ ու Հալէպ ու Դամասկոս:

Շնոըհափի ծննդեան 850 ամեակին առիթով Հալէպ եկած էր դա­սախօս ու թիլն մր ներկայացնելու: Հաճելի հանդիպում էր: Ես դինք ներկայացուցի, ինք Շնորհ ախն:

Տարին 1985 է։ Սեպտեմբերի առաթին օրերուն Հայր Սահակ ՀԷհՒհ՜ եան, դարձեալ եկած է Հալէպ։ Հին բարեկամ մը կը փնտռէ հեռախօսով: կը կապուինք։ Ժամադրութիւն:

Եկած է այցելելու հայ գոդդոթայի կեդրոնները Սէսքէնէ, Ռաս Իւլ Այն, Մէրկէտէ, Շէ տտէտէ, Տէր Զօր... Զինուած լուսանկարչական մեքե­նայով, պիտի նկարէ բոլոր վերոյիչեալ վայրերը, ուր Եփրատի ալիքներուն եւ անապատի աւադներուն ղռհ տուինք հարիւր հազարաւոր հայորդիներ:

Տակաւին սուրբեր կր փնտռէ Հայր Սահակ, ինչպէս սուրբեր կը փնտռէ Մխիթար եան Հայր Թաւաթինեանը: Օր մր, Հայր Թալաթինեան ին րսիէ Վարդապետ, շարունակ կր դրէք օտար սուրբերու մասին: Հայերս սուրբեր չե^նք ունեցած։ Ամիսներ ետք, վարդապետէն ստացայ նոր գրքոյկ մր, ուր հայ սուրբի մր մասին կը խօսուէր:

Ւսկ Հայր Սա հակին համար սուրբեր են Նարեկացին, Շնորհ ալին, Ներսէս էամրրոնացին։

1901 թու ականին հրատարակելէ ետք Գրիգոր Նարեկացիի Սատեանր Փարիդի մէթ «Քրիստոնեայ Ադբիւրներ» մատենաշարով, Սերֆ հրատարակշութեան կոդմէ, որուն Հսրս հազարանի տպաքանակը սպառած է արդէն, Հայր Սահակ դարձեալ Փարիդի մէթ նոյն հրատաբակչութեան միզողով հրատարակեց ֆրանսերէն թարգմանութիւնը Ներսէս Շնորհաիի «Յի սուս Որդի Հօր Միածին» գործին, երեք հազար տպաքանակով։ Անցնող տարուան 1984ի րնթացքին Սահակ Վարդապետ Վենե­տիկի Մխիթարեւան տպարանէն լոյս ընծայեց Ներսէս Շնորհալիի ուրիշ մէկ կարեւ որ պոէմր «Ողբ Եդեսիոյ»: Անշուշտ միշտ ֆրանսերէն թարգմանութեա մր:

Թարգմանած է «Հաւ ատով Խոստովանիմ»ր հայերէն բնադիրով ու ֆրանսերէն թարգմանութեամր, որ քոյս տեսածէ 1982ին եւ 1985ին: