Մայրենի լեզուս, կիսէր Սխիթարեան, սորված եմ ծնողքէս: Մեր քաղաքին մէջ Հայկական վարժարան չկար; Ծնողքս ինծի կյըսէին.– Արբակ, օտար լեղուները պիտի սորվիս գրպանիդ համար, բայց հայերէն լեղուն, մեր մայրենի յեղուն հոգիիդ համար։
Շատ լեգաներ սորվեցայ, բայց հայերէնս պահեցի միշտ փայլուն, այսպիսով, ոչ միայն ծնողքս յարգած եղայ, այլ ինքնութիւնս, այլ նաեւ Խաչատուր Աբովեանի պատուէր հրահանգը։
Արբակ Մխիթարեան եգիպտագիտութեան դասախօս էր Պրիւքսէլի համալսարանին մէջ, միաժամանակ, նոյն համալսարանին մէջ կը դասաւանդէր արաբերէն եւ հայերէն լեզու։
Արբակ Մխիթարեանին առաջին անգամ ծանօթացայ 1969ի Օգոստոսին։ Գացած էի էւրոպա, մէկ աոաջադրանքով, ինձմէինծի ուղղուած մէկ աոաջաղրանքով Ցովհաննէ ս Թումանեանի ծննդեան հարիւրամ եակին առիթով, մեր ամենայն հայոց բանաստեղծին արձակէն ու բանաստեղծութիւններէն նմոյշներ տպել տալ ֆրանսական, պելճիքական ու հոլանտական մամուլին մէջ, անշուշտ թարգմանարար։
Պելճիքայի մէջ յոյսս դրած էի Արբակ Մխիթարեանին վրայ։
Ահա այս հայր, ժամաղրութիւններ ապահովեց ինծի համար Պելճիքայի երկու բանաստեղծներէ։ Ւնք պատճառ եղաւ, որ պելճ մամուլր արձագանգէ Թումանեանի հարիւրամեակին։
⁂
ՄՒՇԼՒՆ ՕՈՈԷՅը հոգի աղջիկ էր։ Պելճիքացի բանաստեղծ։ Սնդիկի պէս շարժուն։ Արբակին միջոցով սիրած էր հայերը եւ ինչ որ կապուած է հայու անունին։ Այցելած էր Լիբանան, եւ հոն, աւելի մօտէն ճանչցած իր սիրած ժողովուրդը։ Պէյրութի մէջ, ծանօթացած էր արաբ գրողներու եւ կքաշխատէր պատրաստէ թարգմանարար ֆրանսերէն հատոր մը, ուր պիտի երեւէին լիբանանցի գրողներ։
Ուրեմն, բանաստեղծուհի Միշին Օորէյին ծանօթացայ Արբա կ Մխիթարեանի տան նէջ։ Անոր պարգեցի Պրիւքսէլ ժամանելուս հիմնական նպատակը, որ Թումանեանի հարիւրամեակին կր կապուէր։ Ցոյց տուի մօտս գտնաող հարիւր էջէ աւեփ բանաստեղծութիւն եւ արձակ ստեղծագործութիւն Ժովհաննէս Թումանեանէն, թարգմանուած ֆրանսերէնի։
Ուրեմն, ըսաւ Միշլին, դուք կ 9ուզէք, որ այս գործերը տպուին պելճ մամուլին մէջ։
Այդ է նպատակս, յայտնեցի բանաստեղծուհիին։
Այս կապակցութեամր, մեղի օգտակար կրնայ րԱա Ռոժէ Պոտարը, ըսաւ Միշլին։ Յայտնի բանաստեղծ է, լտյն կապեր ունի։
