⁂
կՈՍՏԱՆԳԻՆԷ կԱՍ ՍԱԽՈՒՈՏՒԱն Վրաստանի հպարտ զաւակներէն մէկն էր։ Շատեր կքունենան հպարտութեան զգացում ու հպարտ կեցուածք, սա կայն աոանց արդարացնոզ տուեալներու:
Այս պարագային դարերէն եկող Վրաստանր ունի իրաւունք հպար տանալու եւ դէպի դարերր գացոզ կամսախուրտիան %նոյնպէս:
Վրաց երեւելի արձակագիրներէն մէկն էր։ «Վարպետաց Վարպետին Աջը» վէպը մեւՏ Ժողովրդականութիւն բերաւ կոս տան զինէին: Այս գործր, ուրիշ լեզաներու շարքին, թարգմանուեցաւ նաեւ հայերէնի վրացահայ գրող ու թարգմանիչ Աուրէն Ավչեանի միջոցով:
1964 թուականի Փետրուար ամսուն Երեւանի մէջ ուսանող սփիւռքահայ խամր մր երիտասարդներով տասնօրեայ պտոյտի մր գացինք Վրաստան:
Անշուշտ մեր արձակուրդին մեծ մասր անցուցինք Թիֆլիսի մէջ: Ես, Թիֆփսի մէջ հայ թՒֆյիսր փնտռեցի: կրնամ րսել չգտայ: Հին հայկական Թիֆլիսր դարձած էր պատմութիւն իր մտաւորական ամէն կարգի շարժումներով: Նորր կար, բայց նորը հինին շուքն էր:
ՊատՏաոր պարդ էր: Երբ հայ Թիֆլիսր կար, չկար Երեւանը մշակութային իմաստով: Իսկ այսօր կար, կը բարձրանար Երեւանը: Ուրիշին հողը չի կրնար Հայաստան ըԱալ: կրնայ փայլատակել հայօրէն, բայց անպայման կր հանգչի: Այդպէս եղաւ Մոսկուան, Լենինկրատը, Թիֆլիսր, Պագուն, Գանձան, Շուշին, Պոլիսը, Փարիզր, այդպէս պիտի ըըան Պէյրութն ու Լոս Անճելըսը:
Այս բոյորին փոխան կայ հայկական Երեւանը, հայկական հողին վրայ: Ահա անկորնչելին:
Սուրկն Ավչեանր ժամադրութիւն մը ապահովեց մեղի համար վրաց մեր օրերու մեծագոյն արձակագիր կոստանդինէ կամսախուրտիայի հետ:
Մեղ աոաջնորդողր թիֆլիսահայ դերասան ու գրող Պահարէն էր:
Գրողը ինք ընդունեց մեղ անձամբ ու ըսաւ.– Դուք իմ տունս եկաք ժամադրութեւամբ: Եղբայր մը իր եղբօր տունը գալու համար պէտք չունի ժա մ ա դր ո ւթե ան: Ւմ տունս ձերն է: Հայն ու վրացին եղբայր են:
ՒսկապԼս, առաջին վայրկեանէն, մենք մեզ զգացինք մեր տան մէջ:
Ահա կամսախուրտիայի ընդունելութեան սենեակին մէջ ենք: Հոս Երեւան է թէ Թիֆլիս, քանի այս սենեակին պատերէն մեղի կը նային Ստեփան Զօրեանր, Դերենիկ Դեմիրճեանր, Աւետիք Ւսահակեանը, Եդւարդ Թօփճեանը:
