Էջ:Երկիրներ եւ մարդեր, Թորոս Թորանեան.djvu/33

Այս էջը սրբագրված է

սութեան, ստիպեց մեզ ժամադրութեան մը շուրջ համաձայնիլ, որպէսզի միասին ճաշենք:

Ւնք պիտի պատրաստէր մեր ճաշը իր ննջարան, հիւրանոց, ճաշա­րան, գրադարան սենեակին մէջ:

Երբ համաձայնեցանք, ուզեց իմանալ թէ մեր ամէնէն աւելի սիրած ճաշը ի՞նչ էր։

Ոսպեղինձ եղաւ մեր պատասխանը:

Ւ՞նչ է ոսպեղինձը:

Բացատրեցինք:

Խոստացուած օրը հոն էինք պանդոկի իր սենեակին մէջ: Զէթով ու սոխով լաւ եղինձ մր պատրաստած էր հայ բանաստեղծը։

Ախորժակով կերանք ու խօսեցանք հայ գրականութեան մասին:

Տարի մը ետք երբ դարձեալ Թօփալեանի տպարան, արուեստանոց, խմբագրատան մէջ էի ու կը հարցնէի Գրիգոր ճիղմէճեանին մասին, բոլորիս Բիւղանդը պատասխաներ.–Ըսել է լուր չունիս: Ամիսներ առաջ գնաց իր ապրած պանդոկին այն սենեակին մէջ, ուր շնչեց, գրեց, քնացաւ քառասուն տարի: Բառասուն տարի ապրեցաւ պանդոկի մը մէկ սենեակին մէջ։

Երբ նոր վաըձած կ՛րցայ այդ սենեակը, կիսէ, շուտով կամուսնանամ, կեըեմ տուն մը կը վարձեմ, մարդավայել կեանքով կապրիմ; Այս սենեակը Ժամանակաւոր է:

Այս պարագաներուն համար ըսած է ֆրանսական առածը.– Աւելի տեւական քան ժամանակաւորը, չկայ:

Ու գիտէիք ինչպէս մահացածէ բանաստեղծը։ Գիըքը ձեռքին: Երեք օր մնացած է գիրքը ձեռքին, անկողինին վրայ երկնցած:

Երեք օր ետք, պանդոկապետը, որ սովորութիւն ունեցած է Գրիգորին հետ նարտ խաղալու, կը զարմանայ, որ իր բարեկամը վերջին օրերուն երեւ ցածչունի։ եը զարնէ դուռը, կը մնայ անպատասխան: Տարօրինակ հոտ մը կ՚առնէ: եր կասկածի։ Ոստիկանութիւնր կու գայ, կը բանայ դուռը, ու ահա պատկերը - հայ բանաստեղծը գիր<թը ձեռքին, երկարած անկողինին վրայ:

Դի աղ ննութիւն

Բժիշկները կը հաստատեն ճիղմէճեանին երեք օր առաջ մեռած ըլլալը:

Ողջութեանը գիրք մը չհրատարակեց: Ո^վ պիտի ի մի բերէ Գրիգոր ճիղմէճեանին արձակ ու չափածոյ գոըծեըը ու կորուստէ փրկէ հայ բանաստեղծ մը։

եոստանդեանին գոըծեըը հրատարակիչ մը գտան:

եը մնայ հրատարակել ճիղմէճեանին գոըծեըը:

Հալէպ