Գիտէ՞ք, ը^ի թէ ինչ բանը բերաւ զիս ձեր մօտ։ Զիս ձեր մօտ բեբսղբ իմ ընկերս եղաւ Կարպիս Սուրէնեանը։ Դուք ղինք չէք ճանչնար։ Ան ձեզ կր ճանչնայ ու լաւ կը ճանչնար
Արմաւիրէ՞ն է, ըսաւ Թրուայեա: Ոչ, ըսի, ոչ, Պարթենոնէն է, այսինքն Աթէնքէն ներգաղթած է Հայաստա ն։ Գր ող է: Լաւ ֆրանսերէն գիտէ ու ամէնէն կարեւորը, սիրահար մըն է Տոսթոեւսքիի գրականութեան:
Միասին կուսանէինք Կիպրոսի հայկական երկրորդական վարժարանին մէջ, ուր եարպիսը կիսէր - Հայաստան պիտի երթամ, ոուսերէն պիտի սորվիմ եւ «խարամազով Եղբայրները» հայերէնի պիտի թարգմանեմ։
է՜, կրցա՞ւ ըներ՛
Այն ալ ինչպէ՜ս։ Հոյակապ թարգմանեգ: Ես, կարդալով կարպիսին ձարամազովները, խորհեցայ, թէ Տոսթոեւսքին ինք, այս գիրքը հայերէնէ թարգմանած է ռուսերէնի։
Արդէն այստեղ, Թրուայեային ժպիտը անձայն չէր. խնդուքի վերածւեցաւ, գլգլան խնդուքի։
Դժուար խնդիր մը լուծած է ընկերդ։
Այո, հիմա ալ, ինք է զիս ձեզի ղրկողը* որ լուծուի ուրիշ հարց մը եւս։
Խնդրեմ։
կարպիսը շատ կ քայրելէ Մոսկուան։ Միշտ թանգարաններու մէջ է։ Ահա իր ուշադրութիւնը գրաւած է հարդ մը։ Ո՜չ Թոլսթոյի, ո՜չ Տոսթոեւսքիի եւ ոչ ալ Չեխովի տուն թանգարաններուն մէջ ձեր մենագրութիւններր չկան։
Ենչո՞ւ, հարդ կու տայ Աարկաւագեան, բազմաթիւ յայտնի եւ անյայտ գրողներու ղործերր կը ցուցադրուին յիշեալ տուն թանգարաններուն մէջ, իսկ մեր հայ հեղինակին Թրուայեային գործերը բացակայ են. ինչո՞ւ, մանաւանդ որ Թրուայեան երբ հարցը կր վերաբերի ռուսական գրականութեան, հեղինակութիւն մ ըն է։
Թրուայեան կր ժպտի՝ այս անգամ մեղմ, ու կը յարէ.– Ոայց այդ ԳՒՐՔ^ՐԸ ծանր են, ըսել կ նւզէք, որ Փարիզէն մինչեւ Մոսկուա տանիլ կ՚ոպէ՞ք այդ բոլորը...
ԱյոՀ։
Եթէ այդ է Հարդը, ընկերոջդ այս խնդիրն ալ լուծուած է։ եր կանգնի, կարծէք պարիսպի հերթապահ մը րըայ, սլացիկ հասակը կերթայ կողքի սենեակը մէկ քանի անգամ, կր բերէ իր հեղինակած գիրքԵրը ու կր մակագրէ...
Ամէնէն աւելի կարպիսը պիտի ուրախանայ, կիսեմ։ Այս գործր ընողը ես չեմ, Աարպիսն է։
