Էջ:Երկիրներ եւ մարդեր, Թորոս Թորանեան.djvu/38

Գրիգորը, Արմէնը, ես Հսւմաձայն ենք չատ Հարցերու մէջ.–

Վերի Հայեր, գացէք թարցեցէք ձեր գլուխներր։ Բայց, եղուկ, ձեր գլուխները չեն, որ կը ջարդուին միայն։ Տուժողը մեր ժողովուրդն է։ Ու տուժողը, չկարծէք որ յաւիտեան կըԱայ Համակերպող։

Տուժողը նաեւ կելյէ ոտքի ու մատնելւը բռունցքի կը վերածէ։

Վայ տուժողէն չվախցողին:

Հալէպ, 1985

Միքայէլ Թաւրիղեանր պիտի ծնէր, ապրէր ու մեռնէր Սասունի մէջ, բայց թուրքը չուռ տուաւ ամէն ինչ։

Միքայէլը ծնալ ու ապրեցաւ Հալէպի մէջ, նաեւ Պէյրութի ու օր մըն ալ արկածաՀար ինկաւ Պէյրութ-Դամասկոս ճանապարՀին վրայ։ Ծնած էր գրող ըըալու Համար, բայց դարձաւ առեւտրական քժէեւ գրեց գիրքեր։

Սասունի ժայռերուն պէս կարծր էր, բայց զովասուն նաեւ Սասունի անտառներուն պէս:

Ահա օր մը, Պէյրութի մէջ, ըսաւ ինծի.– թալէ երթանք գրական հանդիպումի մր «թագին»ի խմբագրատուն։

Պօղոսը հոն կԸԱա՜°յ, Ըսի։ Ւնչո՞ւ, հարցուր։ Սնապեանը երկու անգամ յօդուած գրած է րնդդէմինծիէ իր խմբագրած ամսագիրին մէջ։ Թող գրած ըըայ։ ելանք գացինք։

Արեւմտեան Պէյրութի մէջ, Ալեք Մանուկեան շէնքէն ոչ հեռու, «Ազդակ» օրաթերթի խմբագրատան կից «թագին»ի խմբագրատունը։

Հաւաքուած էին երկու տասնեակէ աւելի ամէն տարիքի տղաք։ Սեղանին գլուխը նստած էր կարօ Սասունին, իր մօտ Պօղոս Սնապեանը։ Հոն էր եարօ Պետրոսեանը։ թոլորին անունները չեմյիշեր։

Երբ ներս մտայ, հարց տուի, կրնալն նստիլ, ես ձեր ժողովականներէն չեմ, զիս Միքայէլ Թաւրիղեանր բերաւ։

Ո**վ կ քըԱաք, հարց տուաւ Պօղոս Սնապեան։

Ան, որուն մասին երկու ան գամ յօդուած գրած ես «թագին »իդ մէջ ու զայն որակած մի ոմն:

Այսի՞նքն։

Թորոս Թորանեանր։

թարի եկած ես, ինչո՞ւ չնստիս։ Գրականութիւնը սիրող ամէն անհատ բաբի եկած է մեր մօտ։

Նստեցայ։ Ւնքնագիր մը կարդացուեցաւ։ կարծիքներու փոխանա-