-֊ ա -
գանս*է Հոն ւ որ յոյս »քըՀ տար վերպիչեալ րանին կաէՐ գոն է նոյն տեսակՀին յիշո»^ աժակ մը միպքը բերէր ■» ւաոերը մերկ ամնկողինն ալաոյանց վարագոէ֊րի՛է՝\ ՚ . - « ք|Հ) աս ասանկ տղուորչէ\ ըսա** ՀՀագգազինէ աւրիտիո»ի .իղյցեոկարյ ծեմ՝թէ աշխարՀիս մԷԷո եւ խեղճ րըյ նա կարանն ալ մարգ կբնայ ինքիրեն զար^ դարելդ թերև.Ա օթոցագործներէն ալ ա^ ղէկ * մաաձհւթիւններն ու երեյա^
կայ ե ալ յոյսերը , մեր ուրախութիւննեբն ե. մեր ցաւերը՝ այնպիսի ճոխ • կաՀկարա^ սիք ճ. զարգաբ անք են է որ Հարուստներ րէն շաաը չեն ճանշնար, ե. լաւագոյն են քան ղթաւիչն ու մեաաքսը » քան գ*/տր~ գենւոյ փայան ու ծիրանեփայաը » չբր՛է պէսաերն% Որ զմեալ կը տեսնեն պրա^ ղեսէլի ՝սիրէղլ% աշխատիլ, մտած Ութ եամխք սլարարիլ 1ւ յուսալ, միշւո պալչսաի մր պաասր են )> ,
Ա^օ խօսրերս \^աւրիաիոսի "իրտը շատ չշարժեցին , որ երբ »/ինակ մնաց ( սկը~ սալ խուցին մէ$ ասգիս անգին պարտիլ էիսնգակի նոր էիակուած աուիւծի մր
պէս է ղ| երՓասէԷս բարկա֊թիւնր զեղսււ • սկսաւ. ինքզինքը քոմըթելէ ճակաին զար^ նել է ե֊ յեաոյ կատաղութեան աղաղակներ րուիանկոէլնին ՛քրայ գլորեցաւ ։ կք յան^ գիմէսնէր ինքզինքը թէ ինչու վաաութեամբ 1ւ ան Հաւատալի թուըէւթեամբ մը դի^ւսւ ու թողուց որ բանեբն այս աստիճանի
□ւցւէւշտճ ԵV
