- 160 ֊
ցաւ . կ՛ուզեր որ գետինը սարին ՝ տակ պակսի հւ ա ո. ասասպր գլխուն վրայ փլչի՝* 0րիորգը ձեոքն երկնցուցած »՛ "Դղքիչնայ^ ուածքով մը ու ժպտելովդ եղբայր կոչեկլ ղինքը • անանկ որ քիլ մը ատեն փտրա^ կուսեցաւ յքաւրիւոիոս թէ երոՏգ կր ար^ ղեօք աո.քի իրիկուան տեսարանը* գժուա֊ րին Է որ ի բնէ սէզնիւ. եղողլ անձիկր կեղծ ղորովմէ չզգան այն կս&անց վրալ՝ որոնց նախաաինբ ըրած եհ, 1ւ որոնց ձեւՀրն րլրս/ով ըոա ժամսւնակին ղիրեկբ ամըչցը^ նելը տ ներողամտութեամբ ու. բարեսիրու^ թեամբ միայն Հատուցումն րբեր են ի^ րենց ւ յ^Խրգկային սիրտը ւքիշս» երաիատա^ գէտ է այն ինաւեսց՝ որով մէկը կր քանայ չւքիրաւորելմեր անձնասիրութիւնը ։ յքաւ^ րիաիոս թէպէտ արաուքուոտ նշան մը չը^ տուաւ ք սակայն ^ագգաղինէի վեՀան^ ձնութեսւնը վրայ սիրտը շաա շար&եցաւ • իր ներբին ատեանը ճանչցաւ թէ Հարկ չէ. որ աոաբինութիւնը ծաղրելի ու գաման Ը1Լս՚յ ♦ ն. թէ գոնէ երբեմե կրնալ սիրելի րլըսլ։
\քագգաղինէ եկեր էր աղաչելու որ նոյն օրը իրեն Հեա մէկտեգ կերակուրն ուտէ » աւրիաիոս գէպ ՛ի երկինք մէյ մը նայե^ ցաւ ք որ աււաւօտուընէ ի վեր անձրեալին էր , ե մւսածեց որ այնպիսի օգով մը եր^ թալ ան էն գուբս քսեփլճ կերակուր մը ուտե^ լր զուարճալի բան մը չէր . ուրիշ^ կողմա^ նէ ալ ստամոքսն աոքի օրուան գինովու^
0ւցւէւ26ճ ԵV
