- 166 -ցաւ ւ րայց երբոր երիտասարդն յերախ^ տագիտութենէ շարժ ե ալ \քագդաղինէի ձեոքը պագաւ է %քւՐ9աւ ձայեր
բոնել ու իր սովորական զաբմէսցման ա^ դադակաւր գոչեց > իրրե– թէ իր սննդակից տէրը աշխար Հի ս ամեն էն աղէկ գործէէ ը^
րած ըլլար * $Ո1ԲՐ իրիկու^ր \^աԳԳ ադի^ նէի խուցին մէֆյանցուցին ճրագի լուսով^ քաղցր խօսակցութեան զբաղած * \&Օսե^, ցան Վ^ալդրավէրի 9 §1արգիգուՀւոյն ու աս^ պեաին վրայ • նոյնպէս այն աշնանային ի^ րիկուան վրայ որ աո֊աքին անգամ՝ իրա^ րու Հանդիպեր էին՝ աւրիտիոս ձիու վը^ րայ , իսկ \քագգաղինէ իիէււոյի ան զգա ^ է/ութեանը պաաճաո֊աւ մամէւապատ գեա^ նին վրայ լացովդ նստած է երկուքն ալ յօ^ ժարութեամբ յիշատակեցին իրենց գը֊ ալեակն Հասնելուն ամէն պարագաները • գեո.աՀասակ օրի որ դին երիաասարգ Հեծե^ լբյն Հետ գրկուիլն աոանց գիտնալու թէ իր ազդականն էր անի կայ • ձիուն իրենց եաե֊էն քալելը սանձը վիզն անցուած 9 ու թարմ՝ խոտերն Հաւ/աես ընելը • անտա^ ոփն բացավայրին արե-մտից ճաոագայթնեա րով^ լուսաւորուիլը 9 երիտասարդին խըն^ տումը երբոր |քադդադինէ պզտի |^աւրի^ տիոսին վրայ կը խօսէր 9 պարտիղին վան^ դակապաա գուոը , պատերուն եաեը տես^ նուած գեղեցիկ պալատին աշտարակի կնե^, րը ք Հուսկ ուրեմե՝ երկու ծերունի ընկերա^ կիցնեբուն գաւթին վրայ ոստ ելլելն օտա^.
Օւցւէւշտճ ԵV
