- 230 -
ՀՀարձրաղլուխ կը քալէր , բոլոր կուրծք քուքն օգը շնչելովդ* բնութեան ղմք ղե ցկոլ^ թեանը ղգացմուկբը * որ շաաոնց ՝ի վեր թմրած էբ սրաին մէքյ վերջապէս 1լաբ^ թըննար ։ \քսւյիսի 4երքի օրերն էբ . ար1ւը կը ծիծ աղէր երկրիս . րլրոաք ելէւէքքը , եբա կնից երեւէին փոփոխութիւներն ու աե^ սարանաց ամէն արաստոյ կարգի երեոյթ^ նեբն անակնկալ ուրախութեան ագբիւր^ ներ էին \քսււբիտիոսի Համար • ք)4/ որ իր բնական ղսւրմանքն ու եււանգը աեսնէր , կը կարծէր որ աււաքին անգամ՚ կը նշմարէ ստեղծագործութեան Հրաշալիքները ։, |Լյւք Հեաե֊ակ ճամբորգութիւնր % թէ ե աշխա^ աս»լից , իրեն Համար աւելի քաղցր էր՝քան այն ամէն կառքովդ ու վաղուկ ձիերովդ ը^ րած գուաբճութիւննեբը ։ իրիկունները պանգոկներ քաշուիլը է ասւաւօտն »սրշա^ լուսոյն ճամբայ ե չլալը 9 Հասարակաց սե^ ղանի վրայ Հանգիպմհւնքները , ճաէ/բուն վրայ աո֊ած ու աուած բարեները ճ. գրան գիմաց քարէ նստարանին վրայ ըրած խօ^ սակցութիւնները տղոց Հեա 9 իրեն Հա^ մար բանաստեղծական գրուագներ էին որ իր ուխաագնացութեան զուարճութիւնը միշտ վաաւ կը պաՀէին * ե. ուրիշներն իրեն Հաւասար սեպելսւ կրթութիւններ էին իր անձին Համար ։ -> ՚
Վերջապէս յետին բարոյական յեղս»^ փոխութիւէ9 մըն ալ եղսււ իրեն վլ՚այ , սր սլսակեց բոլոր մէկալսլատո ւական յեղա^ փոխութիւննեբը «
