- 232 -
անկարգութեանցը , ճւ \Հագգոաղինէի հա^ մար երջանկութիւն կը իանգրէբ Աստուծմէ •
Այսպէս մինաւորիկ աասնըհինգ օր ճամԼ րայ ընելէն ետքը ք աաւանց ճանչցուեր**. Վյսլգրավէբի մօտիկն եղած քաղքէն ան+ ցաւ է իՀ» ղգեոաը բաւական էր զի՚Կքը ծած+ կեչու » ճւ ուբիլ կողմանէ ալ իր անվեհեր քւաալուածքը , իր պայծառ, ու անմեգ նայ^ ուածքը » 1ւ իր ազնուական ու աաւաալգ կելկ. պարսանքին խաղաղութիւնն ու վեհութիլ^ նը աեսնողները՝ ինչպէս կրնային սեպել զինքն այն երիաաոաբղն որուն իրէկ» աա^ րի աաւաքյազք սոր ուածի պէս հոնաեզէն անցլ, աեսեր էին ւ
Ա՛Հ է ^Հ կրն«՚յ պատմել թէ ինչքէս
սիր ան ելաւ յսրգսւթեամբ երբոր ժաաՐ »9ը եաքր հորիզոնին վրայ աեսաւ այն ծա^ աւերն որ իր օրօրողին վրայ հոաէսնացած էին ք երբոր անաաաւին մէք^ ոտքը գրաւ » եր բագ մաաւ անոր իաաարհրգաւսր իաորերը Ուր ռայն չափ անգամ* պաըաած էր իր հօրն ա մարգիզուհւոյն հեա , աաւր Ա* ազգագիր նէն աուքեն ելեր էր * 1|Հ» գգար զինբր լի սիրով ե կենգանոլթեամբ այն աղուոր աեալերուն մէք է որոնք Իր^Բ աարի աաւաք իր յուսահատութիւնը նշմար եր էին * ա^ նով իր աաւաքին շսւր ժումն այն եղաւ որ աղաղակեց աաւ բոլոր բնութիւնն թէ գեալ ինքը երիաասարգ էր է զեաւ կրնար սիրել ֆ և– ԿԸ սԻրե * իր նորոգեալ հոգին սըր*
բաղան յափշսաակութեամբ աէը ի^քիրմէն
□ւցւէւ26ճ Եհ ՇօօջԽ
