Էջ:Զբօսարան մանկանց.pdf/40



- 28 -

և աչուըները գետին սևեռեր էր • Հանդարտ Էր իր ախրութեանը մեջ , և խեղճութիունը չէր վերուցած վրայեն իր վեհութիունը։Տը ֆրէզնը մարգիզուհին հետաքնությամբ մը կը կչռէր զինքն աչքերովը․իսկ երիտասարդը քանի մը քայլ հեռու կեցած՝ ականտես էր այս անձայն տեսարանին։

Մոնագոյ,13 յուլի 18․․։

«Այս աչխարհես ելլելու մօտեցած, և դիմացս յուիտենականությունը տեսած մի ջոցս՝ որ քիչ ատենէն պիտի սկսի ինծի համար, աչուըներս դեպ՝ի գաղղիա կը դարձնեմ քանի որ չեն փակուած․ առ քեզ կ՝աղաղակեմ, ով եղբայր իմ, և աղաչաւոր բազուկներս առ քեզ կը բարձրացնեմ։ յանուն այն կնոջ որ իմ մօրաքոյրս էր և ու ընտրած ամուսինդ։աուաղ, ինչե՜ր քաչեց, ի՜նչ դառն պատահարներ, այս տունն՝ որ դուն այնպիսի բարբաստութեան մեջ տեսար երբոմն։Ո՜ւր են հիմա այս ընտանեաց ուրախութիունն, որուն համը դու ալ առիր։ գերեզմանը բոլոր իմ մերձաւորնենս յափչտակեց ինձմէ։ Էրիկս չկրցաւ իր ձախորդության վրայ ապրիլ, և ես թչառսալ՝ ահաւասիկ ես իսկ կը մեռնիմ։ կը մեռնիմ ես, և մայր եմ կրկին մահ է ասիկայ, ո՜վ Տէր։Այս տողերը կրդացած ժամանակդ, որ մի»