֊ «178 -
դուն Հեա կպած ։ \ֆնթիւ զանազան թու^ փեր կը ծածկէին զանոնք իրենց տերեձս^ չիք Հիւղերովը » որոնց գսյները առապար ժայռերուն միակերպութիւնը գուրս կը ցասզւեցընէին # Հեռուէն կ՚երերային պեանք% ամպեր ու. մէք^ թաղած իրենց յաւի^ աենական ձեամչւ ճերմըկցած դլուիսնեբը ւ Վ^եարոսին Հիւղը այս րարձր չիր անց Հա^ մեմաաեըւվԼ աներե֊ոյթ կէա մըն էր . րայց սակայն րպոր այս էր աղքաա ու. բարի ւՐը^ շակին Հարստութիւնը ւ
Այօ խեղճ անակիս դիմացը թանձր ե^ ղեիններու մէֆէն կը փայլէր մատ բան մը զանգակա՛տան ոսկեզօծ խաչը , որուն մոա առաքինի ճգնաւոր մը կը բնակէր , որն որ պյն ամայի ժայռերուն մէք^ վարած էբ իր բնակաբանը ու եօթ անասուն տարուընէ ՝ի վեր կը ճգնէր աշխաբՀիս խււովութիւննե^ բէն ու ընգոլնայնութիւննեբէն Հեռացած * ՀՀաա անգամ՝ արշալոյսը ծագած չծագած » մենաւոր գան գա կին արծ ա թի ձայնը կը Հը+ ըաւիրէր այն կոգմերուն բնակիչները պգԿ, բոյն \քենրատայ ընծայուած մւսսաուռը ք որ այն լեոնային նաՀանգներուն պաշտպան բոնած սուրբն էր • ե. միշա երբոր սուրբ պաաարագը կ՝ըչչուէր » ոչ երբէք գաաարկ տեսնուած էր մատուռը ։ պետրոսն ալզրե^ թէ ամէն օր ներկպյ կ՝ըլըսր Հոն իր կալ, տաբինէ կ/նկան ե. ^(օրք.. որգւոյն Հեա մէկաեգ* իսկ եթէ օգը ձեոք չւսաբ կամ՝ Հարկաւոր ղբաղմուկք մը ունենային» այն
□ւցւէւշտճ ԵV
