- 194 -
մերն ու Ոդչոյճ քհք Մ*Պփա^՝Բ՛ ^ նսաաւ Հանգչի ցաւ * ^ա/ մը ագան կը մ՛տած էբ իր ի*եգճ^ վիճակին վրայ « վերջապէս ա^
նօթութենէ նեղուած , սսզք ելակ ու **կը֊ սալ բյրին վրայ աս գիս . անգին պտըաիլ մորենի կամ* ուրիլ վայրի պտուղներ գըտ^, նելու Համար որոնք եզիամէն ու անձ բեմէն աղա սա կրնային րլըսլ* իրաւ րան
գտաւ է բպյց անոնք բաւական, չէին իրեն անօթութիւնը անցընելու * ամենեին
չյուսաՀաաեցաւ .ու անգագաբ կը փնաը^ աւէր * ե. աՀա մարգու ոտնաձայնմը չսեց^ որ նեգճամբէ մը աոաք^կու գար • կակկ առաւ ու մարգ մը աեսակ որ ձեոքը թա*, պաա մը րոնած կու գար» ու բաքե աուաւ ։
§աարականը զարմացաւ գէորդը մինակ տժգոյն ու Հիւծեալ տեսնելդւն.վրպլ ու Հաբցուց թէ ինչ^ կ՚ընէ. * պատասխանեց աղան թէ (| Լորենի ճւ էէայրի պտուղներ կը փնտռեմ՝, վասն զի աոտուընէ ինչուան Հի^ մա բան կերած չեմ*ւ « /լ սկսաւ պատմել անոր իր ու ծնողացը գլխէն անցած խք*ղ~ ճրւթիւնը , ե. թէ ինչպէս վտանգէն սպա^ . տելու ատեննին\ վտանգի մէք ինկան ♦ ու Հացի կաոր մը խնգրեց անոր գթութիւնը պաղատելով* — «տղայ% պատասխա^ նեց օտարականը , ըտածներէն սիրտը աիկ շարժած » չեմ՝ կրնար ուգածգ աոայ^ք .վասն զի քովս ոլ Հաց ճւ ոլ ալ ոլրիշյու^ տելիբ ունիմ՝. բայց. քիլ մը Համբերէ » Հետս եկուր ճւ եո ղբեզ կը Հոգամ*> *
0ւցւէւ26ճ Ե7 ՇօօջԽ
