Էջ:Զբօսարան մանկանց.pdf/489

Այս էջը սրբագրված չէ

֊ «197 -

գէմ կռուելով կրցաւ յագթել* գէորդին սրաաշպթրժ աալօթելէն վաճաաւականին սէրն ե. գութը աւելի շարժեցաւ վրան ու խոզք աուաւ նորէն որ կալուածատիբոք կը յան^ ձնէ դինրր 9 \Լ*Ը*&ԲՐ լչէենալէն ետքը > եր^ կուքը մէկաեգ ճամբայ ինկան ու շուտով գեղ մը Հասան ք որ ան ալմեծամեծ աքեաս^ ներ կրած էր է

\\նկէ արքունի ճամբէն սկսան երթալ որ ապառաժի մէք փոր ահ էր ե. լեր անց խորաուրորա ա եղեր էն կը աանէր * Աւսււ^ պար քարաժայռերն որ այն սաըսյաաակ ճաւ/բան կը շրքլոպաաէին , աՀոլգոգ կը ձգէին ճանապարհորդլին վրայ • ուր որ աչքը գարձընելու ըլլար մարգ » մթնագոյն կրանիաէ պաաերոան վրայ արձանագրող թիւններ կը տեսնէր ք որոնք կը յիշեցը^ նէին ձեանց Հիւսերու տակ թաղուած ճա^ նապարՀորգներուն մաՀերը • թէպէտ ժա^ մանակը գրեթէ մաշած էր անոնց յիչա^ աակարանները ք րայց իրենց տեզքը միայն գառն գաղափարներ միտք կը րերէին Հոն^ աեգ ւ Այձ մերկ քարաժայռերուն ծայ^ բերԸ » աեգ աեգ խաշեր ան կ ուած էին մէկմէկէ քիլ Հեռու » որոնք կարծես թէ կ՝ըսէին ուղեւորին որ այս կողմերը ուր վը^ տանգը ղլխընուն վրայ պաարաստ կեցած էր » պէաք էին իրենց յոյսը անոր վրայ միայն գնեէ, Որ իրենց փրկութեանն Հայ մար խաշին վրայ կեանքը տուաւ % ^ոնտե^ ղի լռութիւնը ագռաւներուն ե Արիներուն

□ւցւէւշտճ ԵV