֊ «04 -
աեբեներովծածկսւած. մէկալէրպմէն ալ Հիացած կը նայէի պղաի քաղսզփն անակ^ ներուն վրայ որ ժայոյա*ո բլրակի չոբո կողՀլ ցրուած էին աձիիթէաագսնի ձեովյ իր գոթաձե ղանգակաաանր որ գէպ՚իվեր բարձրացած կարծես թկ երկիրը կըցու^ ցընէր, ճւ ալն գեղեցիկ ու զուարճալի մելեացն ուր ամէն իրիկուն քադքին րնա± կիչներն իրենց ալխաաոլթիւններէն Հաձ^ զի սա առնելու կ՚երթային։ Այծ օրէնՀա^ քր ոյժս վրաս գալ սկսաւ ե կամաց ^ա^ մաց առանց գա լագանի կր քալէի « Հայց ոբովՀեաե– ձսվս ոպթս աքէն աւելի կարճը^ ցեբ էր, դիս գքձաւսրուի*ենէ ադաա ըրին, այս բանս մէկ կոգմսձ,է մխիթարեց ղիա , մէկալ կողմէն ալ արամեցսկց *
-« ԱՀաս»^ բանս լԱՀցաւ , կ՚ըսէի ես
ինծի , ինլ պիաի ընեմհխճս. պգաիկ^ թենէս որբ մնացած՝ արՀեոաչեմ սորված, ոլրեմե Հիմա ինչսլէս պիաոյքո ոլիթսի ղամ։ Ասգիո անգին իյնամ Հաց մուրա լու . այս աարիբովաոսձկ թշրւա՜ո-րլբալ* Ա/ձ օրն որ ալ գինուսրութենէ • աղշաս ըլ* լալու նամակէն առի * սաթւգիկ անՀանգըս^ աութեան մէլ ինկպլ , անանկ սրնացնգի^ շերն ամենեին քսանսչաարաւ^վերքէաէգէս ա&ւաւօաեան երկքին սաաենները աչքսքիլ մը գոցեցի է ու. երագ մը աեսպց ւ ^ք ասրլ, ձակ ասնսաաոի ա1ը մէք^ էի 9 որաֆա մեծու^ թենէն աչուըներո կը յողնէին . ե երր թանձբախխս ծառերու^ վբայ կրնթաթէի ,
□ւցւէւշտճ ԵV
