- 413 -
ծայ էՐալ կու տամ՝. միշա էէիպբգ բեր երէկ իրիկուտն աուաՀ խբատնեբս ա * ^որ^ խ սոսկացաւ ու նախաճաշկէ ն վեբքը իր րա^ բեբաբին* հեա մէկտեգ ինչուան եկեղե^ ցւոքն Հրապարակը գնաց « Հոն 11 որ էն
պագտՈւելով, ^ովսեփին քովգարձալ *
րովՀեա/ւ եղանակը գաշսա աշխաաելու յարմԿոր չէր է կալուածատէրը գպրոց գը֊ րալ զԳէորգէ Ուր իր Հանքովս Լբարի փ*րքովր այն աստիճան աո.աք գնաց , որ քէչ ՛աաեն էն իր դասընկերներուն գլուի* եղաւ * կրրոր գարունն եկաւ $ կալուածսւս աէրը իրեն Հեա գաչտաարաւ գԳէոըգ ուր շաա Ոգաակար եղաւ իրեն . ինչ որ կրնար երԼակայել թէ իր աէըոքը Հաճելէ է կ՝ը^ նէր ք ես ամենայն ուրախութեամբ ■ որպէս զի պարտական չմնայ , եւ անոր անՀաճոյ եդած թաներէն կը զգուշսնար ւ Ամենեւին աչխաաութենէ չէբփախչէր% ինչուան շաա անգամ՝ կըՀարկաւորէինչափաւորեշսձսր փոյթն, 4 այո կերպով ամենուն սիրելի եղաւ ու բարեկամ՛։ |ֆէպէա Գէոբգամե^ նսՀլն Հանգստութեամբ կ՚ապրէր կալույա^ ծաաիրոքլ քով, րալցչմոոցաւ երբէք իր ձնած ձոըը ես միշտ խելքը մխղքը իբ ծնո* գաց վրայ էր ղոբոնք մեռած կը կարծէր * ^աա անգամչբրած արցունք կը թափէ^ անոնց Համար աղշթելովէ
$ով*էէփ շատ գոՀ էր իր որդեգիր սպուն վրայ * պառաւ կղիսաբեթն աը♦ որսան Գէորգ պէաք Հեգած մեծարանքը կու աար
□ւցւէւշտճ ԵV
