- 224 -
իրեն * է^ պանգոկէն երթալ ուզեց > գա^ լաթ մր գինի աուաւ անոր ^ոյ^ք. ԸԱելովէ մպքէն . « \Լյսպէս կ՚երգէր երբեմն իմ* Հայրս ալ » * Ա^ււ իւոբհրգածութենէն (սրութիւնն աաւաւ զինքր է իր ծնուըսց յիշաաակը զորոնք կորուսած էր գմբախւո կերպոփէ անհնարին ցաւ. պասՓճաոսեց ի^ րեն • քնարահարը իւմեց գէորգին աաւասծ գաւաթն ու շնորհակալ րլլալովանոր՝ սկը, սաւ երթալւ ^Հ։"/91^ ՈԲ ռէ֊րի^°րեր
ալ նոյն աաենր կրնայ գալ երգելու 9 ո^ րովհեաէւ օտարականներն ախորժեցան իր երգերէն • ծերունին իւոսաացալ ու գը~ նաց է գէորգ շաաերուն հարցուց թէ ոՀ էր արգեզք այն երաժիշաը • րայց ոլ դք գիաէր է \յրկրորգօրը եկաւ ծերունին պան^ գոկն ու սկսաւ քնարը զարնել• ո լզեցին որ երգէ ալէ լաւութիւն մը աիրեց
սրահին մէք , ուր մեծ սեզանի մը րոլորը վաթսուն կոչնականներէ աւելի նսաած էին հիացած անոր երգերէն • այն չափ յաս^ փըշաակուած էին% որ ուաելն իսկ մոռցան է Գէորգ երկու քայլ հեււու էր երաժշաէն . աչուըներն անոր փրույ անկած րոլոր իւօս^ քերուն ուլ կը գնէր • որչափ որ ծերու,ա նլղլն վրայ կը մաածէր « այն չափ ան հան^ գիսա կ՛րցար ու չէր կրնար այն աաենուան ունեցած զգացմունքը րացաարել* ճւ երա^ մըլաին իւրաքանչիւր հան գիսա առնելու միֆոցրլ կը պաարասաուէր երթալ հարցը^ նել իրեն թէ իկն ոփ Լ ո\րաեգացի է .
□ւցւէւշտճ ԵV
