Էջ:Զբօսարան մանկանց.pdf/519

Այս էջը սրբագրված չէ

- 227 -

Այս խօսակցութենէն ու դէպքէն կոչնա^ կանաց սիրտը շարժ հլուի) սեղանէն ելլե^ լր՚իգՀ՜Որդին ու երաժշսփն բոլորտիքն սւ^ ոփն ։ գէորգ հօրը մար իլը աեսնելով վա֊ խու ձայն ւՐարձըկեց • այն բազմաթիւ կոչ* նականաց մէք Բ^՚իձկ ^աէ կաՐ» ՈՐ ոկսաւ մէկէն խեղճ ծերունւոյն խելքը գլուխը բե^ րելու քան ալ ք որ շուտով եկաւ • ըերանը բացաւ ու առաքին խօսքն եղաւ • « գէորգք գմւն ես 0 • կարծէր թէ էլերաղէ ե պագ ապշութեամբ իր չորս կողքէն եղողներուն վրտյ կը նայէր ։ Վ^ախնալով Բժիշկն որ այս յանկարծական դէպքը Հինաս մը չբերէ ի^ I րեն% աղաչեց \քարտինոսի որ խուց մը տայ

, որ պառկեցընէ ղինքը » էւ գէորգ իր սե^

լ նեակներէն մէկուն մէքյտարաւ գՀայրը *

| Հրուտով վրայ եկաւ պետրոս ե խա^

| *Աք*Ղ– իրիկոլն մը անցուց « Գէորգ ապա^

I հոՎ ըա-լբվ. իր Հ*ՐՐ կենաց վրայ ք կոչ^ յ նականաց սրահն իքաւ ե անոնց ըրած

րարեմաղթութիւններն ընգունեցաւ * Հա^ ղիւ կրնար սանձելգէորգ իր հայրը գըտ^ նա լուն ուրաիսութիւնր ղոր երկար ատեն մեռած կը կարծէր ։

□ւցւէւշտճ ԵV