- 235 -
աասխանէի Հաբցմունքներնուն ։ Աււ^ ւօ^լ կինն առիթ առնելովդ ըսաւ, որգւոցը թէ պէստ չէ ղեղծանիլ աշխարՀքիս բարիքներ ըէն $ Ընթրիքէս վերքը մնաք բաբովս աուի այն աղնիւ ընաանեաց , ոը գեո. շնորՀքներ ալ ըրին ինծի 9 Լ. երախաագիաութեամբ լցուած բաժնուեցայ իրենցմէ $
» \Լյսպէս շաա ամիս անցուցի գեբմա, նիոյ մէկ մասը ճւ ՀԼուիցերի պարտելով» ճւ թէպէա մի աքս Հասաաա գրեր էի որ գու Հեղեղին մէք կոբսուած ես 9 սակայն ան^ գսգլար քու վրպրքգ ասգիս անգին կը Հարցընէի « Վերքապէս եկայ այս քաղսքն ուր |Լււււոււա^ ՚/երք^ աուաւ թշուառու^ թեանցս | վասն ղի գաայ նորէն իւՐորդիս ղոր միշտ կու լայի » «
Այս խոզքերուս յ^արտինոս գրկեց ղ^ե^ աբոս ճւ ըսաւ որ ալ Հոգ չընէ » վասն ղի Գէորգին պսւնգոկին մէք ըրած բարեկար^ գութեանց Համար % պարտական էր դիհթը ըն դուն իլ. իսկ Հկեարոս լալովդ շնսրՀա^ կալ եղաւ պանդոկապետին « ք^ձ աաե^ նէն Հիւանդութիւնն ալ բոլորովին ան^ ցաւ ւ ու սկսաւ քնէսբ զարնել ճւ եր գել կի՜՜յէրեակ պանդոկն եկոգ օտարականներ բուն ♦
ՀԼյսպէս երքանիկ ծերունին Հանգիստ կեակք մը անցուց որգւոյն քով^է որուն աւ, քը միշա Հօրը վրան Էր է գէորգին խնավք^ նեբովը յ^աբտինոսի պանդոկը այնպէս Հռչակուեցաւ> որ շատերը ինչուան Գէոր^
□ւցւէւշտճ ԵV
